De vrolyke zeeman, verheugd over de vrye zeevaart

Een Nieuw Lied.
Op de gevangen deserteur.

Op een Aangenaame Wys.

Als ik ben gedezerteerd /
Tot Mechelen ben ik gekoomen /
De Fransche hebben mijn geattrapeerd /
Ik dagt daer zou 'er wat van komen.

Zy vraegden my al naer mijn pas /

En dat zo met eenen /
Ik zei 'er Citoijen ik kan u niet verstaen /
Zy bonden my aen armen en beenen.

Zy bragten mijn by de Commandant /

Hy zei 'er nu zal ik u wel krygen /
Naer de waterpoort zo moest ik gaen /
En nog moest ik stilletjes zwygen.

Zes-en-twintig maenden heb ik vernagt /

Al op de waterpoort gezeten /

[p. 70]

5.

 

En als ik kwam op het Tribunael /

 

Wat wierd 'er mijn daer voorgeleezen /

 

Agt jaeren in de yzers tegen wil of tegen dank/

 

Mijn dogt dat kander niet passeeren.

Mijn Divanfeur sprak heel geland /

Dat en zalder voorwaer niet weezen /
Agt jaren in de yzers dat is veel te lang.
Daer over zullen wy appeleeren.

Toen kreeg ik nog een goede afslag /

Al van agt jaeren op drie maenden /
Nooit had ik 'er een blyder dag /
My dagt dat zalder wel voleinden.
Toe moest ik voor mijn pijn en smert /
Den Tribunael passeeren.