De vrolyke zeeman, verheugd over de vrye zeevaart

[p. 5]

Krygs-lied.

Stem: Hier legt myn Damon in 't graf.

Myn minnaar is een jongeling,

Geschaapen tot den stryd,

Zyn arm heeft aan 't Vaderland,
Zyn min en hart gewyd.

De dag is daar, waar op myn moed

Word op den proef gesteld,

Het Vaderland eist Eduard,

Ten stryd in 't Oorlogsveld.

De kreet ter stryd, ô Jongeling!

Roept zyne fierheid aan,

Hy zweert: ik red u Vaderland,

Of ik wil met uw vergaan.

Geen zugt die mynen boesem loost,

Verdooft myn minnaars moed,

Het Vaderland heeft Eduward,

Met Leeuwen melk gevoed.

Niet stuit my in my eerste pligt,

Dus luid zyn fiere taal:

Het Vaderland gebied myn arm,

Myn moed den zegenpraal.

Zyn Oorlogsdrift, zyn heldenmoed

Zyn kragt, 't groeit alles aan,

[p. 6]

 

Hy zegt: kan ik in myn Vaderland,

 

Vernedert zien vergaan.

Dan waar myn min u ontwaard,

Geliefde Julia,

Waar 't Vaderland zyn stryders roept

Klopt myn 't hart te ga.

Den heldentaal des Jongelings,

Verdryft myn angst en leet,

Myn Eduward heeft voor den tocht

Myn 't hart reeds overreed.

Dat hart klopt als 't edel hart,

Van mynen fieren held,

My dunkt ik zie myn minnaar reeds,

Aan 't Oorlogs spits gesteld.

Ik gespe zelfs het Oorlogs staal,

Hem om de lendenen aan,

Zyn moed bezweek niet maar zyn min

Schonk myne min een traan.

Myn arm die hem als staal omvat.

Wringt onmerkbaar los,

Sinkt op myn boesem loost een zugt

En stapt op 't oorlogs ros.

Den jongeling dus ten togt gereed,

Rykt my nog eens de hand,

Hy zegt: vaarwel, ô Julia!

ô Min! ô Vaderland!

Gelyk een snelle Blixem straal,

Vliegt hy na de Oorlogs drom,

[p. 7]

 

Myn hart myn oog roept: Eduard!

 

Maar myne tong blyft stom.

ô God! bescherm myn Vaderland,

Waakt voor myn Jongelings eer,

'k Heb liever geene Jongeling,

Dan eene zonder eer.

Keert hy bekranst in myne arm,

Verwinnaar in den stryd,

Dan word door 't dierbaar Vaderland

Ons bruilofts maal bereid.