De vrolyke Nederlander, zingende met zyn incréable meisje de hedendaagsche liederen

De Vreemde Vrolyke reiziger, of de Zingende Arlequin, op de Vliegende Schildpad.

Stem: Ik trok laatst in de morgenstond.

Ik zat in 't hoekje van de plaat,
't Was winterdag en s'avonds laat,
Wat droomde ik, ik weet geen raad,
Om 't u te gaan verhaalen,

[p. 5]

 

My dagt, ik zat op een Schildpad,

 

En vloog al zonder draalen

 

Met hem na 't nieuw Westphaalen.

Hoor jonge springers, oude Liên,

Wat ik daar heb voor vreemds gezien,
Ik zag het nimmermeer geschiên,
Daar stond een Vent te zingen,
Hy had geen tong, en nogthans zong
Hy van veel vreemde dingen,
Zes Aapen om hem springen.

Zyn oogen had hy op zyn gat,

Zyn neus was als een olievat,
Hy is gelyk een Schol zo plat,
Ik vroeg hem na zyn Vader,
Maar met hy sprak, vloog uit zyn zak,
Een stille Landverraader,
Ik kwam de Vent niet nader.

Ik dagt dat is hier tovery,

En met zag ik een Hoender ey,
Dat liep geduurig rondom my,
Dat ey begon te spreeken,
En zei, wel Man, waar kom je van?
Je schynt van vreemde streeken,
De kunst is in gebreken.

Met een zag ik een vliegend Paard,

Dat had in ieder poot een zwaard,
Maar toen wierd ik eens regt vervaard,
Dat vloog door lucht en wolken,
Ik keek het na, maar zonk doe dra

[p. 6]

 

In modderpoel en kolken,

 

En kwam by vreemde Volken.

Myn Schildpad kroop wel zoetjes voort

Maar 't beest had eindelyk gesmoort,
En bragt my aan een groote Poort,
Gebouwd van Kraakesteenen,
Daar zag ik een Vent, heel excelent,
Die sleepte met zyn beenen
Een driemast schip uit Weenen.

Toen zag ik een vrouw op haar gemak,

Die spinde in een regenbak,
En 't wiel stond boven op een dak,
Zy spinde Vloertapyten,
En met zo vloog, zy hemelhoog,
En zonder te verwyten,
Ging 't wiel aan stukkend smyten.

En ik ontwaakte door die slag,

Toen ik nog wyf nog Schildpad zag,
Maar wel dat 'k in myn hoekje lag,
Wat dunkt u Reisgezellen.
Maar ben 'k met lust, en uitgerust,
'k Zal dan nog meer vertellen,
Wil 't hier maar vast mee stellen.