De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 37]
| |
Stem: Ik wensch u goeden dag, enz.
EEn Prins van Oostenryk,
Was zeer vermoeyd van 't Iagen,
Ging rusten aen een Dyk,
Bezogt met Minnevlagen:
Wat kwam hem daer ontmoeten;
Een Herderinne zoet,
Met haer Geyten en Bokken,
Hy Verliefd' op haer met spoed.
Herderinne weest gegroet,
Siet wie aen komt spreeken;
Een Prins al uyt het Bloed,
Ey ziet daer tot een teeken,
Een Ketting van rooder Goude,
Met een Madallie daer aen,
Voorzien van Diamanten,
Waer in staet myn Vaders Naem.
Myn Heer wat praet is dat,
Ik heb dat niet van noden;
Ik agt geen Aerdsche schat,
Meer als my is bevolen,
Te wagten op myn Schapen,
Bent gy vol Minnepyn?
So gaet by u Hofknapen,
Die gekleed zyn in 't Satyn.
Wat lieffelyk geluyt,
Komt uyt uw Lipjes bloeyen?
Komt Herderin myn Bruyd,
Wilt my niet meer vermoeyen,
Laet uwe Schaepjes aen der Heyde,
En trekt met my naer 't Hof:
Gy zult dragen een kleed van Syde,
En reyden dan tot uw lof.
Ik agt geen Hoofze pragt,
Mijn Schaepjes is myn leven;
Sta af van uw geklagt,
Wil u naer 't Hof begeven,
En laet mij by myn Schapen,
In 't lomm'ren by dees Beek,
Gaet by uwe Hofknapen,
En van uwe Liefd' daer spreekt.
| |
[pagina 38]
| |
Kan ik geen Harderskind,
Tot myne Min bekooren,
En dat een Prinssekind,
Uyt Koningsbloed geboren,
O Dood wild my verslinden!
Caron wild myn Raedsman zyn,
Dat zy word myn Beminde,
Of ik sterf van Minnepyn
Siet wat de liefde doet,
De Prins gaet hem verkleden,
En vlegt een Roozehoed,
Van Loof en Bloemen meden,
En kleed hem als een Herder,
door de liefde overmant,
Ging met zyn Schaepjes verder,
Tot dat hy haer Hutje vant.
Ik wensch u goeden dag,
Myn Silvia geprezen,
't Is damon die u groet,
doet u de Morgenzegen,
En wild u Stal ontsluyten,
Want de Son is in de Kim,
En dryft u Vee na buyten,
Alderliefste Herderin.
ô Slaep! ô zwaere slaep!
Bedwelmt door 't droomen:
damon en wagt dog wat!
Ik zal zo aenstonds komen,
Ik zal myn Stal omsluyten,
En gaen met u na de Wey,
En dryven 't Vee na buyten,
Want het is nog in de Mey.
Sie Silvia de Maegd,
Met haer gewaende Herder,
Een Prins in zyn gemoed,
Hy leyd haer nog wat verder,
Tot zyn Vaders Warande:
daer opende hy zyn Borst,
Hy sprak ziet hier de Bande,
die van een Prins zyn getorst.
De Maegd was zeer ontsteld,
Hy sprak hebt geen benouwen,
Op 't Koninklyke Veld,
Sal ik u Schoonste trouwen:
Laet weeten aen u Vedder,
En aen de Herders fris,
Als dat damon u Herder,
In een Prins veranderd is.
Herders en Herderin;
die hier aen deze Beeken,
Weyden u Wollig Vee;
Wild van myn Trouwdag spreeken:
Speeld op Bas en Violen;
Tot eer van Silvia,
En van de Prins myn Herder;
die uw raed ter Bruyloft-Sael.
|
|