De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 17]
| |
Op een schoone wys.
HOe draijt dog de Waereld
Steeds in zijn ommegang,
De Zon en Maen
En Sterren staen,
En ijder volgt zijn rang,
Het gaet heen en weer,
Ia op en neer,
Die heden is gepaereld,
Kan Morgen gaen.
Met Vodden aen,
Zo loopt het Rad der Waereld,
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
Van Daeg eene Konink,
Morgen van den Throon
Gelijk men ziet
Dat is geschiet,
Met den verlooren Zoon;
Van Daeg een Graef,
Morgen een Slaef,
Dat zijn Fortuijn haer kuuren,
Die boven zat,
Vald onder 't Rad,
Gelijk men zag gebeuren,
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
Het bleek wel aen d'Borger,
Zij namen d'overhand,
't Fortuijn dat doet
Haer zorgen vroet;
Voortaen aen alle kant,
Zij meenden ras,
Dat al den dras
Den Rijkdom haer zou kroonen,
Het Fortuijn draijt
Zo fel het waijt,
Het komt zyn Meester loonen:
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
Men riep Vivat Oranje,
Yder met groote kragt,
Bij dag en Nagt,
Wierd door gebragt,
Tot Lof van Groot-Brittanje,
't Fortuijn verkeerd,
Zijn Meester leerd,
Nu staet Sinjeur te keijken,
't Fortuyn dat spaerd,
Geen Mensch op Aerd,
't Moet voor zijn magt al wijken,
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
Men ging doe als Heeren,
Met Strikken op de Hoed,
Om Oranje,
Met veel franje,
Ter Eere van 't Nassous bloed,
't Fortuijn verdrukt,
Zelfs zijn geluk,
De Vorsten van hun Throonen,
't Fortuijn
| |
[pagina 18]
| |
dat spaerd,
Geen Mensch op Aerd,
Zijn wil komt het beloonen,
Het draijt al,
Het drayt al,
Net als een draijende Bal.
Ziet eens van gelijke,
Hoe wonder het geluk,
Ras is verkeerd,
't Geen hem nu leerd,
Van voorspoed in druk,
Want ons Vyand,
Nam heel Braband,
Toen stond men fraij te keijken,
't Fortuijn dat waijt,
Zijn wil die draijt:
Het moet voor zijn magt al wijken,
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
Men zag het aen den Keijzer,
Hoe hem 't geluk toe lagt,
De Koningin,
Als Vijandin,
Moest vlugten onverwagt;
't Boheemsche Rijk,
Nam hij al gelijk,
Kreeg in een Maend twee Kroonen,
't Fortuijn verdrukt,
Ia zelfs zij rukt,
De Vorsten van hun Throonen:
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
Hij moest evenwel vlugten,
Zelfs uijt zijn eijgen Land,
Zijn Geld en Goed,
Laet hij met spoed,
Tot roof van zijn Vijand;
Ia tot kruijs,
Geen eijgen Huijs,
Heeft hij meer tot zijn Wooning,
Die boven zat Vald onder 't Rad,
Zo geeft Fortuijn belooning:
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
't Fortuyn dat komt beloonen,
Zijn wil te boven gaet,
Hij niemand niet,
Verschoonen ziet:
't Zij Rijk of Arm van staet,
De Gulde Zon,
Brengt op een Som;
Men zegt het is wel wonder,
Het Rad loopt snel,
't Is Apenspel,
Het brengt 'er menig onder:
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
Zo d' Zeebaeren staen
Op en neder gaen:
Van laeg en hoog
En vlugt voor 't oog,
En nimmer vast blijft staen:
Door 't Firmament,
't Is onbekend,
Zeer los en ongestadig;
Fortuijn haer goed,
Is Ebb' en Vloed,
Zij speeld daer mee baldadig;
Het draijt al,
Het draijt al,
Net als een draijende Bal.
|
|