De vrolyke openhartige minnaar
(1795)–Anoniem Vrolyke openhartige minnaar, De–
AuteursrechtvrijOp een lieffelyke wys.
KOmt Amphion, Komt Orpheus,
Komt Iuno en diaen:
Komt Apol en Mercurius,
komt Venus en vulkaen;
Betoon my eens u gunst,
Laet my eens zien u kunst,
Op dat myn lieve Zielsvrindin,
Op dat myn lieve Zielsvrindin,
Betoon eens wedermin…
Betoon eens wedermin.
| |
[pagina 7]
| |
Haer Tandjes zyn gelyk Yvoor,
Haer Lipjes als Corael,
Haer Boezem speeld de Lely voor,
Zy tergt de Nagtegael,
Wanneer dat lieffelyke Beeld,
Een Morgendeuntje kweeld,
Dan verkwikt myn Ziel en Ingewand,
Dan verkwikt myn Ziel en Ingewand,
En steekt myn Hert in brand…
En steekt myn Hert in brand.
Bevallig zyn haer Leden al,
Van boven tot beneen:
Ach mogt mijn Ziel in dit geval;
Eens stellen zig te vreen:
'k Zou Cupidootje dan,
Dat zweer ik als een Man,
Opofferen al wat Minnens waerd
Opofferen al wat Minnens waerd,
En al wat liefde baerd….
En al wat liefde baerd.
Men ziet een strael van lieffelijkheyd
Dat speeld door haer gezigt,
Getempert door aenminlykheyd
Daer Venus zelfs voor zwigt;
Maer ach! ik wierd doorwond,
Door 't kussen van haer Mond,
Cupido spand zyn kragten in,
Cupido spand zyn kragten in,
Brengt haer tot wedermin…
Brengt haer tot wedermin.
Dus klaegden ik myn Minnezang;
Zo lang een Rey van Goon,
Bestraelde myn met haer Gezang:
Verzeld van Venuszoon:
U waerde Lief die gy bemind,
En daer gy uwe Ziel aen bind;
Verdiend niet dat gy om haer zugt,
Verdiend niet dat gy om haer zugt,
Want 't is maer ongenugt…
Want 't is maer ongenugt.
Zo was 't antwoord van Merkuur,
Uyt Naem der Minnegoon:
Een wolk verscheen als een lazuur,
Verzeld van Venuszoon;
Ik dank met veel eerbiedigheyd,
De Goden voor haer les:
En zeg, vaer wel in Eeuwigheyd,
En zeg vaer wel in Eeuwigheyd,
Dog min ik mijn Matres…
Dog min ik mijn Matres.
|
|