De vrolyke muzikant

[p. 41]

Een nieuw lied.

Komt Vrinden wilt aanhooren,

Wat ik u singen sal,

Wat ik u stel te vooren,
Het is een waar geval,
Het is niet lang geleden,
Dat dese seldsaamheden
Geschied syn gelooft 't vry
't Is van de Lotery,
Tra la la la , la lideralala.

Daar was een Iood wild weeten:

Getroffen door een schigt,
Van Cupido, dat heeten,
En loose Minnewigt,
Hy voelden sig doen prangen,
En wierd met min bevangen,
Zoo dat dees loose kwand,
Raakte geheel in brand
Tra la la la , la lideralala.

In dees omstandigheeden,

Liep hy den straat in 't rond,
Om sig wat te vertreeden,
Tot dat hy eindelyk vond,
Naar syne sin een meisje
Hy sprong gelyk een sysje,
Hy groeten haar geswind,
En sy goeden avond kind,
Tra la la la , la lideralala.

Zy gingen dan te samen,

Zy heeten hem wellekom,
Tot dat sy eindelyk kwamen
Achter een hoekje om,
Cupido spande snaren,
Hy sou met Venus varen,
Hy voer met haar en kwam,
In de Stad Middeldam,

[p. 42]

 

Tra la la la, la lideralala.

 

De vreugd die was ten ende,

 

Hy meende heen te gaan;

 

Maar sy die hem wel kende;

 

Sprak hem op dees wys aan:

 

Ach leg dog niet te malen,

 

Wat doet gy anders hier,

 

Gy schovele slamier,

 

Tra la la la, la lideralala.

 

Men sou my de Kerk uit jagen,

 

Riep dese Ioodsche held,

 

Als ik op de Sabdagen,

 

Handelde met geld;

 

Maar siet dit Lotery-Briefje,

 

Dat geef ik u soet liefje,

 

Zyt gy daar mee te vree?

 

'k Wensch u geluk daar mee,

 

Tra la la la, la lideralala.

 

En soo is hy gekomen,

 

By haar de kamer af;

 

Maar korts heeft men vernoomen,

 

Wat of dit klugtje gaf:

 

De veertig duisent gulden,

 

(Hoe kon de Iood het dulden?)

 

Die vielen op 't lot,

 

Aan dees verliefde sot,

 

Tra la la la, la lideralala.

 

De twee en twintig hondert,

 

Ontfing sy voor dees klugt,

 

En hy riep als verwonderd,

 

Zoo dra hem dit gerugt,

 

Kwam in de ooren klinken,

 

Hy meende te versinken,

 

Maar de saak was geschied,

 

Zoo u vermeld dit lied,

 

Tra la la la, la lideralala.