De vrolyke Nederlander
(na 1813)–Anoniem Vrolyke Nederlander, De–
AuteursrechtvrijStem: Myn lieve Saartje die altyd.1.
Daar ginter komt Prins Willem aan,
Ik zien het Oranje blinken,
Kyk Bonaparten verlegen staan,
Myn dunkt ik ruik hem stinken,
En al hebben zy ons geplaagt,
En de Prins uit ‘t Land gejaagt,
Toch is het Oranje weer boven,
Tot spyt van al dat Fransch geslagt,
Die zyne toch bedrogen,
Dat hadde zy nooit gedacht.
2.
Komt Nederlanders wie gy zyt,
De Prins is weer gekomen,
Och! nu is het weer onze tyt,
Om te planten Oranje bomen,
| |
[pagina 76]
| |
En al hebben zy ons gehaat,
En Prins Willem ook versmaat,
Toch is het Oranje weer boven,
Tot spyt van al dat Fransch geweld,
Die zyne nu bedrogen,
En zamen nu ontstelt.
3.
En nu Prins Willem is in ons Land,
Nu mogen wy weer luijen,
De Franschen moeten zo van kant,
Nu zullen z’ons niet meer bruijen,
Maar my wierd toen gezegt,
Bonaparte was zonder knegt,
Hy kon het Luijen niet verdragen,
Lui nu maar voort, tot hy het hoort,
Hy zal ons niet meer plagen,
Al steekt hy ook de Moort.
4.
Prins Willem die komt op zyn tyd,
Die man die wille wy eeren,
Anders raken wy onze Koophandel kwyt,
Maar dat zal hy wel keren,
Nu komt de Zee weer vry,
En dan floreren wy,
Weg, weg met al die Franschen,
Het is afgedaan zy moeten gaan,
Wy houwe hier van geen Franschen,
Wy schoppen ze na de Maan.
5.
Maar wie noemt dit nu Broederschap,
Malkanderen zoo te bruijen,
Men dunkt het is een Fransche grap,
Dat men niet mogten luijen,
Nu moeten de Franschen weg,
En Prins Willem is weer te regt,
Ik schei er uit met digten,
Wat my nu scheelt, myn pen word bot,
Ik heb dit op gaan stichten,
Tot Bonaparte zyn spot.
|
|