De vrolyke Nederlander

Zang, aan de Nederlandsche Meisjes.

Stem: Dat vry een Vrek zyn schyven teld.

1.

Een minnaar van zyn Vaderland,

En die de meisjes acht,

Wiens hart voor ‘t lieve Oranje brand,

En voor het schoon geslacht,

Is opgetoogen, als hy ziet,

Dat gy, ô maagden stoet,

Aan ‘t Vaderland uw hulde bied,

Dan zingt hy welgemoed:

Oranje leeft, en Holland heeft,

Weêr nieuwe stof tot vreugd,

Dien braven Vorst te minnen,

Is Vaderlandsche deugd.

2.

Wanneer uw oog een lonk ontslipt,

Als men ‘t Oranje noemt,

Of van uw mond een lachje glipt,

Als men zyn daden roemt,

Zoo koestert gy het edelst vuur,

ô Schoone Maagden-rei!

Uw liefde tot my op den duur,

Blyft dierbaar dan voor my,

Oranje leeft, en Holland heeft,

Weêr nieuwe stof tot vreugd,

Voor ‘t Vaderland te stryden,

Is Vaderlandsche deugd.

[p. 13]

 

3.

 

Als ik een lieve Oranje-roos,

 

Zie pronken op uw borst,

 

Uw trouwe zucht die blyft altoos,

 

Voor onzen braven Vorst.

 

Ik acht dat roosje honderd voud,

 

Door liefde in ‘t hart gekweekt,

 

Veel meerder waardig dan het Goud,

 

Dat weinig moed ontsteekt;

 

Oranje leeft,en Holland heeft,

 

Weêr nieuwe stof tot vreugd,

 

Voor ‘t Vaderland te stryden,

 

Dat bleef Oranjes deugd.

 

4.

 

Als ik met u een deuntje zing,

 

Vorst WILLEM tot zyn eer,

 

Dan blaakt uw hart zo zonderling,

 

Tot my in liefde weêr,

 

Als ‘k lipjes waar dien Vorst op zweefd,

 

Mag drukken met myn mond,

 

Gewis, myn hart en vreugde heeft,

 

Dien ik nimmer ondervond,

 

Oranje leeft; en Holland heeft,

 

Weêr nieuwe stof tot vreugd,

 

Voor ‘t Vaderland te stryden,

 

Voegt Vaderlandsche jeugd.

 

5.

 

ô Schoonen! die Oranje mind

 

Geeft vry uw hart en hand,

 

Alleen aan hem, die welgezind,

 

Aan ‘t Vaderland, verpand,

 

Daar hy dien dierbren prys erkend,

 

Verfoeid hy dwinglandy,

 

Nooit meer aan ‘t Fransche juk gewend,

 

Roept hy … neen, eeuwig vry.

 

Oranje leeft: en Holland heeft,

 

Weêr nieuwe stof tot vreugd,

 

Voor wet en recht te stryden,

 

Dat blyft Oranjes deugd.

[p. 14]

 

6.

 

Ik snel met Vaderlandsche gloed,

 

Voor u ook naar den stryd,

 

Gy ziet door onzen Heldenmoed,

 

Voor altoos u bevryd,

 

Van vreemde Moord- en Plunderzucht,

 

Ik keer met blydschap weêr,

 

En van ‘t hoezee weergalmt de lucht,

 

Daar zyn geen Franschen meer,

 

Oranje leeft, en Holland heeft,

 

Dan altyd stof tot vreugd,

 

Voor ‘t Vaderland te stryden;

 

Is Godsdienst, plicht en deugd.