Shakespeare in Nederland
Vervolg van pagina 5
die ze spelen; en er zou in het beste geval gespeeld moeten worden voor een publiek dat minder bevooroordeeld is dan mensen als Robert H. Leek en dat bereid zou zijn iedere voorstelling op haar eigen merites te beoordelen, met als enig criterium dat het geheel consistent en consequent is. En er zijn in de laatste jaren beslist meer voorstellingen geweest die aan die criteria hebben voldaan dan alleen die van Guido de Moor en Erik Vos. Dat de recensenten daar niet altijd zo over dachten is hun zaak. Het is ook niet de taak van de recensent objectief te zijn en het is dan ook onzin om te denken dat een collage van recensies een min of meer objectief beeld van een voorstelling zou kunnen geven, al is dat juist hetgeen waarop de kroniekschrijver Robert H. Leek zich beroept, zonder overigens aan te geven waarom hij welke recensies van welke recensenten heeft gebruikt. Nee, voor iets anders dan de gegevens die Leek in zijn boek heeft verwerkt, en dat zijn er heel wat (hij moet er jaren aan gewerkt hebben), is zijn boek niet geschikt. Het bevestigt in feite keer op keer het onzinnige vooroordeel waar het Nederlandse toneel al veel te lang onder gebukt gaat, dat het met het toneel eigenlijk nooit iets kan worden in dit land, omdat er nog altijd veel te veel anglofielen zijn die zeggen dat je voor goed toneel naar Engeland moet, francofielen die je daarvoor naar Parijs sturen en germanofielen die aan het Duitse toneel de voorkeur geven. En zolang de Nederlandse toneelmakers en het Nederlandse toneelpubliek blijven geloven dat zij eigenlijk gelijk hebben, zal het inderdaad ook nooit wat worden met het toneel en dat is echt nergens voor nodig.
■
Auteursrechtelijk beschermd