Mijn leven als mannetje
Echt boeiende dingen laten zich met genoegen in de herinnering terugroepen. Het is dat je ook nog iets anders te doen hebt, anders zou je er geen genoeg van kunnen krijgen. Het is een prachtige herinnering, dat interview met de regisseur Frans Weisz en de schrijver Ger Thijs over de film Havinck (Vrij Nederland van vorige week). Het indrukwekkende van hun antwoorden is dat ze twee dingen tegelijk zijn: antwoorden en een realistisch zelfportret. Bij andere geïnterviewden zit je altijd een beetje met hun antwoorden te puzzelen, tot er een soort portret ontstaat. Dat gepuzzel, dat was in dit interview helemaal niet nodig: ze legden de stukjes zelf op de goeie plaats, tot het portret ontstond van twee heren in de problemen met de andere sekse, geïllustreerd aan de hand van de schrijfster van de roman op basis waarvan de film is gemaakt. Marja Brouwers. De heren, aan wie ooit geleerd is dat ze de deur voor een dame moeten openhouden, maar het spoor der etiquette door het gewoel der tijden bijster zijn geraakt, hebben zo hun eigen etiquette ontwikkeld en spreken aldus over degene van wie ze nu de veren plukken: ‘Ik denk dat het gewoon een trut is. Los van dat boekje dat die mevrouw heeft geschreven, hebben wij een eigen script gemaakt. Je hebt dun materiaal dikker gemaakt en dan zegt zo iemand: waarom laat je het niet dun?’ ‘Een trut, die mevrouw.’ Ik denk bij zoiets: als Marja Brouwers niet haar roman had geschreven zoals ze hem had geschreven, dan was er nooit een film geweest en dan zouden de heren niet zo tevreden op de canapé zitten. Wát ze er ook mee gedaan hebben, dat blijft. Met name Ger Thijs, die er zo'n punt van maakt dat mannen tegenwoordig niet meer weten wat ze vertegenwoordigen, is er sterk in met zijn antwoorden te bewijzen dat er ten minste één zo'n man in Nederland rondloopt: Ger Thijs. Wil het met de man Thijs nog iets worden in het leven, dan
zal hij nog heel wat op de man moeten studeren. Zelfstudie, er zit niks anders op.
CP
Aan deze pagina werkten mee: Lodewijk Brunt, Guus Middag, Carel Peeters, Henk Pröpper.