De boekcorner van... Goos Verhoef!
De enigste keer dat ik ooit van mijn vader een draai om mijn kop heb gehad was toen ik zijn dekblad had verpest. En ik bedoelde het nog wel zo goed want ik wilde hem een eigen gedraaide sigaar brengen. Mijn vader had het in zijn hoofd gehaald zijn eigen sigaren zelf met de hand te gaan maken. Het zal zo eind jaren vijftig zijn geweest. Eigenlijk een heel modern idee. Een exclusieve handgemaakte sigaar zou nu misschien wel gaan. Toentertijd zakte de sigarenindustrie behoorlijk in maar mijn vader had dat nou eenmaal als ideaal. Ik geloof dat hij de tabak op een beurs in Duitsland is gaan kopen. Ik weet dat het een opwindende en zenuwachtige dag was toen de bestelde balen werden bezorgd. Mijn moeder was het er vast niet mee eens want die wist hoe ongeduldig mijn vader was. Sigarenmaken kost jaren om te leren. Mijn vader wou het uit een boek van de bibliotheek doen.
In het achterkamertje dat nu mijn kantoortje is had hij een oude keukentafel gezet waar hij aan drie kanten planken tegenaan had getimmerd. Een soort opstand dus. Daarop stonden de twee sigarenvormen die nu in mijn huiskamer boven de schoorsteen hangen. Tegen de muur kartonnen dozen met allerlei soorten tabak en aan een waslijn hingen de dekbladeren te drogen want die hadden eerst op het acherplatje in een teil met water gelegen. Ik weet nog hoe trots mijn vader op een zaterdagavond boven kwam met zijn eerste eigen sigaren. Ze zagen er wel een beetje krom en hobbelig uit maar dat mocht de pret niet drukken. Wat er gebeurde toen hij er één in de brand stak was wel jammer. De sigaar brandde als een fakkel en barstte open zodat mijn vader vuur op zijn pak kreeg en tabak in zijn mond. Als mijn vader kwaad werd was hij gevaarlijk. Toen mijn moeder hem weer had gekalmeerd probeerde hij een tweede sigaar. Die kreeg hij niet aan want was zo stijf gedraaid dat er geen lucht doorheen kwam. Toen is hij naar beneden gegaan en hoorden we gevloek en harde slagen en brekend hout. Weer boven ging hij zonder iets te zeggen naar bed.
De volgende morgen (zondag) sliepen mijn ouders uit en sloop ik naar beneden. De keukentafel lag ondersteboven en de houten rand was er af gebroken. De sigarenvormen waren nog heel. En toen ben ik sigaren gaan maken. Ik nam daarvoor niet de tabak uit de dozen maar de volgens mij veel goedkopere van de waslijn. Die scheurde ik aan reepjes en frommelde ik in de vormen en dan draaide ik er stukken blad omheen die ik met spuug vastplakte. Het ging lekker. Na een uurtje had ik er vijftig en toen ik de slaapkamer van mijn ouders binnenging zeulde ik een doos mee met over de honderd bolknakken. Wat stonden die knakken bol! Toen heb ik zo'n klets om mijn oren gekregen dat ik hem nu nog voel want ik had het duurste sumatra-dekblad opgemaakt. Mijn vader had er onmiddellijk spijt van want hij begreep dat ik hem had willen helpen. De eigengemaakte sigaren zijn er nooit gekomen.
Als mijn vader heel erg in zijn hum was na het eten bijvoorbeeld mocht ik zijn gitaar halen uit de slaapkamerkast. Dan zong hij met mijn moeder liedjes als Sarie Marijs en Over 25 jaar. En dat lied dat ging van Langs berg en dal klonk hoorngeschal met volle zuivere toon en dan moest ik op de gang gaan staan en achter de dichte deur zingen als echo ...met volle zuivere toon... Mooi was dat.
Ik heb mijn vader nooit iets in het huishouden zien verrichten zoals moderne vaders dat schijnen te doen. Nooit afwassen of stofzuigen laat staan koken. Mijn moeder wilde ook niet anders. Dat hoorde niet. Ja alleen na een verjaardag als alle ooms en tantes weg waren en de huiskamer een grote puinhoop was dan ruimde mijn vader mee op. Wat zou hij zijn ogen uitkijken als hij zou zien dat ik ook wel eens mijn overhemden strijk! Mijn vader rookte zelf niet (behalve die keer dat hij zijn eigen gemaakte sigaren probeerde) en dat was een geheim dat ik aan niemand mocht vertellen. Ik zou het niet gemerkt hebben als mijn vader het me niet zo streng had ingeprent. Zeg tegen niemand dat je vader niet rookt. Een tabakswinkelier die zelf niet rookte dat kon niet vond hij. Ik sta de hele dag al in de walm zei hij. Eigenlijk had mijn vader kapitein op de grote vaart willen worden maar hij was afgekeurd voor de Zeevaartschool.
Ik moest aan die dingen van mijn vader denken na het lezen van Vaderschap een boek geschreven door Bill Cosby. Dat is die vader uit de Bill Cosby Show. Naar de familie wordt veel gekeken merkte ik in de winkel. O die kinderen vinden ze allemaal zo schattig. Mij zei het niet veel. Ik vond het zo zoetig allemaal. Zo vreselijk braaf. Keutelig. Maar misschien is dat wel het succes van de serie. Willen de mensen dan geen spanning en sensatie. Wat ik wel leuk vond was dat er alleen zwarte mensen in mee speelden. Gewoon de omgekeerde wereld als in al die andere Amerikaanse series. Nu heb ik dat boek gelezen van Bill Cosby dat een enorm succes is en nu kijk ik er anders tegen aan. Die schrijft leuk zeg. Over hoe hij met zijn vijf kinderen omgaat en dat hij ook niet precies weet hoe het moet. Niet alleen op tv maar ook in het echt lijkt hij mij een hele leuke vader. Het boek deelt wel eens les uit: geef je kinderen aandacht vertrouwen en liefde maar niet op een slijmerige manier. Voor het eerst dacht ik hoe het zou zijn om zelf vader te zijn eerlijk waar. Onzin natuurlijk. Zorg eerst maar eens voor een mamma Goos! Wie weet kom ik haar nog eens tegen. Ik denk dat ik de volgende Bill Cosby Shows op video op ga nemen. Kunnen we er later nog eens samen naar kijken. En ik hoop dat zij dan ook vijf kinderen wil!
Auteursrechtelijk beschermd