Provo
Vervolg van pagina 12
lijk mislukte en die veel politico's in isole ment dreef. Een diepe wig in de ‘beweging’ werd vervolgens gedreven door verschillende nieuwe minderheden die van zich deden spreken, met name lesbische vrouwen en flikkers. Een derde ondermijnende kracht werd gevormd door de diverse terroristische organisaties, zoals de Weathermen (later Weather Underground). Mochten bomaanslagen, berovingen en moordpartijen worden gepleegd in naam van de onderdrukte massa's van het Amerikaanse volk? Aan zulke vragen is een groot deel van de ondergrondse pers te gronde gegaan.
Wat is de erfenis van de jaren zestig? Roel van Duijn ziet blijkbaar nogal wat continuïteit. Zijn boek is opgedragen aan het ‘nieuwe provotariaat’: ‘De meisjes en de jongens van de vredesbeweging, de anti-kernenergiedemonstranten, de krakers, de vrouwenbeweging.’ Peck drukt zich wat genuanceerder uit: ‘Ik ben ouder, en - wijzer of niet - voorzichtiger. Ik heb een aardige familie, een goede gezondheid, prettig werk en ik ben iemand waarvan ik dacht dat ik het nooit wilde zijn - een Amerikaan.’
Zijn oordeel valt uiteindelijk wél beter uit, in zijn ogen lijkt er niet zoveel behoefte te bestaan aan een nieuw provotariaat. De beweging van de jaren zestig is ten onder gegaan, denkt hij, omdat ze overbodig geworden is: de belangrijkste hervormingsvoorstellen zijn inmiddels gerealiseerd.
■
Auteursrechtelijk beschermd