De Vorsterman Bijbel

§ Dat .x. Capit.

1

⁺DIe steruende vlieghen verderuen die soetheyt der saluen, Die sotheyt is costelijcker dan wijsheyt ende eere in zijnder tijt,

+ A

2

Want des wijsen herte is tot zijnder rechter siden, Maer des sotten herte is tot zijnder slincker siden.

3

Maer oock die sotte wandelende in sine weghen, al is hi oock selue sotachtich, nochtans hout hy alle menschen voor sotten.

4

Ist dat die gheeste van een die macht heeft, opclimt bouen v, en laet v plaetse niet, ⁺ Want ^* sorghe dragen) sal op doen houden die aldergrootste sonden.

+ B

* th. verlaten

5

Daer is ooc quaet, dat ic sach onder der sonnen, als door dwalinge comende vanden aensichte des princen,

6

Dat een sotte sittet in grooter waerdicheyt, ende die rijcken beneden sitten,

7

Ic sach knechten op rijpaerden, ende princen opter aerden te voet gaen, gelijck knechten,

8

Wye eenen cuyle maect, die sal selfs daer inne vallen, Ende wie den tuyn breect, dien sal een slange bijten.

9

Wie steenen wech, wentelt, die sal daer moeyte mede hebben, Ende wie hout clieft, die sal daer af ghequetst worden,

10

Ist dat een ysere plomp wort, ende niet en is ghelijck te voren maer aen die wate ongeslepen blijft, alsoo moetment met grooten arbeyt wederomme scherpen, Alsoo volcht oock wijsheyt der naersticheyt.

11

⁺Ist dat een slange ^* in stilte) bijdt, niet min en heeft hi, die heymelick achterclap doet.

+ C

* theb. onbesworen.

12

Die woorden wt den monde eens wijsen zijn gracieus, Ende des sotten lippen, sullen den seluen neder worpen,

13

Dat beginsel zijnder woorden is sotheyt Ende dat eynde zijns monts is die alderquaetste dwalinge

14

Een sot maect veel woorden, Dye mensche en wetet niet wat voor hem gheweest is, Ende wie sal hem seggen connen, wat na hem zijn zal?

15

Den arbeyt der sotten wort hem suer, Die niet en weten in die stadt te ghaen.

16

⁺Wee v landt, dies coninc een kint is, ende dies princen vroech eten,

+ D

17

Salich is dat lant,

[p. D7r]

wiens coninc edel is, ☞ ende dies princ en terrechter tijt eten, tot starcheyt ende niet tot ^* oueruloedicheyt)

* the. luste

18

Door luyheyt sincken die balcken, ende door ^* crancke) handen sal dat huys doordruypende worden,

* th. slappe

19

Si maken broot tot eenen lachen, ende den wijn om dat die dronckaerdts brassen souden, Ende den ghelde zijn alle dinghen onderdanich.

20

En lastert den coninc niet in v begeerte, ende en vloect den rijcken niet in v slaepcamer,

Want die voghelen des hemels voeren die stemme, ende die vederen hebben, verbootschappen dat vonnisse.

§ Van dye gheleertheyt te zaeyen, ende doordeel niet te veranderen, ende leert ooc weldoen, van die ioncheyt, ende datmen die gramschap vander herten doen sal.