Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

[p. 39]

De oude Dienstmaagd, op 't Hofjen.

Wijze: 't Best op aard is het genoegen.

ô Hoe kort is 't nog geleden,

Dat ik in mijn dienstbaarheid

Aan mijne dag-werk mogt besteden,

IJver, kragten, lust en vlijt.

'k Had genoegelijke dagen,
't Volk geen reden om te klagen:

'k Gaf hem nimmer kwaad bescheid.

k Heb altijd bij braave menschen,

Schoon geen rijke liên gewoond.

'k Had al wat ik slegts kon wenschen;

Maar ik heb ook steeds getoond,

Dat ik trouw was in mijn pligten
't Werk met ijver wou verrigten,

'k Heb mijn nachtrust nooit verschoond.

[p. 40]

 

Eertijds in mijn jonge jaaren,

 

Toen ik nog maar weinig won,

 

Moest ik zuinig 't loon bespaaren,

 

Dat ik mij goed kleeden kon:

 

Wie dagt toen aan zulke grillen,

 

Daar de meisjens't geld meê spillen,

 

Linten, strikken of japon.

 

 

 

k Had een lief, mooij zondags pakjen

 

Daar ik wel meê kon bestaan.

 

Daag'lijks een eenvoudig jakjen,

 

En gemeener goedjen aan.

 

'k Hield van wollen onderkleêren;

 

Linnen kon ik niet ontbeeren,

 

Wilde ik net en knapjes gaan.

 

 

 

Had ik eens verval gekreegen,

 

Als mijn volk gezelschap had;

 

'k Heb het aanstonds weggelegen;

 

Want dit was mijn grootste schat

 

Om voor ziekte en voor bezwaaren,

 

Of den ouden dag te spaaren,

 

Dat ik dan nog iets bezat.

 

 

[p. 41]

 

 

Ja wat heb ik lange tijden,

 

In mijn laatsten dienst geweest!

 

Jufvrouw mogt mij heel wel lijden,

 

En ik won bij haar het meest;

 

En schoon stijf en stram van leden,

 

Is zij altoos toch te vreden,

 

Met mijn goeden wil geweest.

 

 

 

't Volk heeft ook hun woord gehouden,

 

Zo als eertijds was beloofd;

 

Dat zij mij bezorgen zouden,

 

Was ik oud en afgesloofd;

 

Hier heb ik een vrije wooning,

 

Eetb're waaren en verschooning,

 

k Zet nu 't zorgen uit mijn hoofd.

 

 

 

Dus verkreeg ik door Gods zegen,

 

Na het werk een zoete rust;

 

Niets maakt mij nu meer verleegen,

 

'k Ben mij van geen kwaad bewust:

 

't Leven wil ik nu besteeden,

 

In aanhoudende gebeden;

 

Geef, ô God! mij kragt en lust!

 

 

 

S.A.R.