Volks-liedjens, uitgegeeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen (5 delen)

Blijmoedigheid.

Wijze: ô Zielverrukkende avondstond.

Hoe goed is niet een vrolijk hart,

Al treft ons ziekte en pijn;

Men kan, na mind'ring van de smart,

Weêr dubbeld blijde zijn.

Want hij, die dikwerf ziek'lijk is,

Mist veel het zoet genot

Der vriendschap, en dat groot gemis

Verzwaart zijn droevig lot.

[p. 27]

 

Een heldere opgewekte geest,

 

Brengt hem veel voordeel toe;

 

En schoon zijn kwaal al niet geneest

 

Hij 's egter wel te moê.

 

 

 

Als hij somtijds een' troost geniet,

 

Die hem een vriend toedeelt;

 

Is 't, of hij 't eind' der smarte ziet

 

Zo wordt zijn hoop gestreeld.

 

 

 

Want is 'er wel een grooter goed,

 

Dan als men wordt gemind,

 

Van vrienden, die in zuur en zoet,

 

Men altoos teder vindt?

 

 

 

Ik dank u God! gij gaaft aan mij

 

Een vreugd-gevoelgen aart

 

En waare vrienden aan mijn zij',

 

Bemin'lijk, trouw, bedaard.

 

 

 

ô Godsdienst! bron van zuivre vreugd!

 

Werk steeds op mijn gemoed,

 

Bekroon mijn wensch en sterk mijn deugd

 

Als ziekte feller woedt.

 

 

 

S.A.R.