De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 10 (1880)

De Vlaamsche Kunstbode. Jaargang 10

(1880)– [tijdschrift] Vlaamsche Kunstbode, De– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 389]
Vrede! Zangdicht. Mevrouwe Van Ackere geboren Maria Doolaeghe, der hoogbegaafde Dichteres opgedragen. Recitatief: Zilveren wolkjes blinken- en winken: Koor: Vrede! Recitatief: Bloemen het hoofdeken beuren- en geuren: Koor: Vrede! Recitatief: Dartele windekens kwisplen- en lisplen: Koor: Vrede! Recitatief: Vogelen fladderen, springen- en zingen: Koor: Vrede! Recitatief: Stemmen der hemelen, wouden en velden,- zij melden: Koor: Vrede! Vrede! Vrede! De Geest der Tweedracht verschijnt. De Geest der Tweedracht, (mannenstem.) Ha! ha! ha! Die bede klinket schoon! Doch mij versaagt ze niet! Ha! ha! ha! Ik heersch en ik gebied Tot in der vorsten woon! De Geest des Vredes verschijnt. De Geest des Vredes, (vrouwenstem) Nog blaast ge 't twistvuur aan, Doch met verzwakt vermogen: Na allen strijd ontstaan De jammren, 't mededoogen: Dit voedt en sterkt den zin Voor rust en broedermin.
[pagina 390]
De Geest der Tweedracht. Snoeverij!..... Daagt op, en komt tot mij, Gij, geesten van het kwaad! Staat me bij, Gij, heerschzucht, afgunst, haat En wraak en razernij! Geestenkoor, (vrouwen- en mannenstemmen). Hier zijn wij, Wild en vrij! De Geest des Vredes. De kunst en wetenschap Vol eedle driften stijgen Omhoog, ten hoogsten trap, Als de oorlogstemmen zwijgen: Den ruwsten aard verzacht Hun poëzie, hun kracht! Geestenkoor. Ha! ha! ha! De Geest der Tweedracht. Ja, lacht! Nog niet één kracht Is ons geslacht Ontgaan, Ons, in der tijden nacht Ontstaan! Spotgelach van het Geestenkoor. Stemmen des Verledens, (reciet). Alle dagen zag men de oorlog woeden, Steeds de striemen zijner geeselroeden, Steeds de teedre harten bloeden!... Welke tijd! Mannen-Vrouwen- en Kinderstem, (eerst beurtelings, dan te zamen.) Welke tijd!
[pagina 391]
Stemmen des Tijds, (plechtig.) Heil het menschdom! 't Zoekt geen ijdle glorie meer In het gruwlijk menschenslachten: 't Stelt voortaan zijn roem en eer In de vruchten van het werk! Elk dier vruchten heeft heur krachten, Maakt én recht én vrijheid sterk! Heil het menschdom! De Geest des Vredes, (tot den Geest der Tweedracht.) Hoor hoe men den Vrede looft! En zwijg,- En nijg Het trotsche hoofd: Uw heerschappij Is haast voorbij! De Geest der Tweedracht (somber). Is 't waar en kan het zijn? Geestenkoor. 't Is slechts een zwakke schijn! (In de verte krijgsmuziek, die meer en meer nadert.) De Geest der Tweedracht (heropgebeurd - in vervoering.) (Krijgsmuziek) Nog zullen de pluimen der dappren Wappren, Waar thans In gouden glans De korenaren wieglen! Nog zullen wonden gapen, Nog stroomt dan de vloed Van menschenbloed! Nog wordt dan 't lachend veld herschapen In een meer, een bloedig meer! Ha! ha! Steeds nog draagt de mensch het wapen: Ieder volk heeft nog zijn heer! (Spotgelach van het Geestenkoor) Vier Idea's (Vrouwenstemmen). 1^ste -: De teedre bot is nog geen bloeme; 2^de -: De bronne nog geen sterke vloed; 3^de -: De dageraad geen middagzonne; 4^de -: De spijze nog geen krachtig bloed.
[pagina 392]
Te zamen. En 't groot beschavingswerk, waarvoor de menschen strijden, Is 't werk van iedere eeuw, is 't werk van alle tijden! Knapen en Meisjes, Alom een bronne vloeit, De bronne van het licht; En in dien lichtglans stoeit De jeugd met blij gezicht. Zij is gelijk de zon Een milde wonderbron: Het kwaad met 't duister zwicht, Waar zij zich henen richt. O, bloempjes doet zij bloeien, O, vruchten doet ze groeien: Bloemen voor het hart Vruchten voor den geest! De Geest des Vredes. Zóó zingt het wakker scholenheer, Dat alle braven minnen, Dat zonder moordend krijgsgeweer, De legers zal verwinnen! De Geest der Tweedracht. (langzaam verdwijnend) Gehaatte Vrede, Vermaledijd Ten allen tijd, Gehaatte vrede! (Eenen verstervenden weergalm gelijk, herhaalt het Geestenkoor die vervloeking.) De Geest des Vredes. O lieve Vrede, Gebenedijd Ten allen tijd, O lieve vrede! (Jubelend herhaalt de Geest des Vredes die bede.) Slotkoor. Vrede's Geest, met nooit vermoeide vlerken Zweeft ge alom, hoe groot de wereld zij: 't Zwakke menschdom wilt ge minnend sterken! Sterken door den geest der harmonij! Juich! de toekomst vlecht u lauwerkransen! Eens verzwindt der volken zielenacht! Juich! eens zullen Vrede en Liefde tronen Met den glans omstraal van eeuwge macht! Nestor de Tière. St-Gilles-Brussel.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Nestor de Tière
over Maria Doolaeghe