Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 46

[p. 28]

Samenstelling Edmond Ottevaere en Piet Thomas
Transit

In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Het is o.m. de bedoeling het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden naar het redactiesecretaraat. Ieder vertaald gedicht moet vergezeld worden van een fotocopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd

The Rabbit Catcher

It was a place of force -
The wind gagging my mouth with my own blown hair,
Tearing off my voice, and the sea
Blinding me with its lights, the lives of the dead
Unreeling in it, spreading like oil.

I tasted the malignity of the gorse,
Its black spikes,
The extreme unction of its yellow candle-flowers.
They had an efficiency, a great beauty,
And were extravagant, like torture.

There was only one place to get to.
Simmering, perfumed,
The paths narrowed into the hollow.
And the snares almost effaced themselves -
Zeros, shutting on nothing,

Set close, like birth pangs.
The absence of shrieks
Made a hole in the hot day, a vacancy.
The glassy light was a clear wall,
The thickets quiet.

I felt a still busyness, an intent.
I felt hands round a tea mug, dull, blunt,
Ringing the white china.
How they awaited him, those little deaths!
They waited like sweethearts. They excited him.

And we, too, had a relationship -
Tight wires between us,
Pegs too deep to uproot, and a mind like a ring
Sliding shut on some quick thing,
The constriction killing me also.

Sylvia Plath

De Amerikaanse dichteres en prozaschrijfster Sylvia Plath werd in 1932 geboren in de omgeving van Boston. In Cambridge leerde ze de Engelse dichter Ted Hughes kennen, met wie ze in 1956 huwde In dit gedicht voorspelt ze het einde van hun liefdesverhouding. Na zijn vertrek uit Court Green, hun landgoed in Devon, verhuisde ze naar Londen waar ze op 11 februari 1963 zelfmoord pleegde. Zowel haar roman The Bell Jar als haar Journals vormen een sleutel tot haar leven en werk.

l.s.

De Konijnenvanger

Het was een oord van geweld -
De wind snoerde me de mond met mijn eigen wapperend haar,
Scheurde mijn stem los, en de zee
Verblindde me met haar vele licht, waarin levens van doden
Zich afrolden, zich uitspreidden als olie.

Ik proefde de boosaardigheid van de gaspeldoorn,
Zijn zwarte stekels,
Het heilig oliesel van zijn gele kaarsbloemen.
Ze waren doeltreffend, van een grote schoonheid,
En buitensporig, zoals folteringen.

Slechts die ene plek was de bestemming.
Smeulende paadjes, sterk geurend,
Vernauwden zich tot binnenin het hol.
En de valstrikken vielen nagenoeg niet op -
Nullen, dichtklappend op niets,

Klemvast, zoals geboortestuipen.
Het uitblijven van kreten
Maakte een gat in de hete dag, een hiaat.
Het glazige licht was een heldere muur,
Het kreupelbos heel rustig.

Ik voelde een geruisloze bedrijvigheid, een opzet.
Ik voelde handen rond een theemok, afgestompte, ongevoelige handen,
Die het witte porselein omsloten.
Wat wachtten ze zijn komst af, die kleine doden!
Ze wachtten als liefjes. Ze wonden hem op.

En ook wij hadden een verhouding -
Strakgespannen schrikdraad tussen ons in,
Te diepe pinnen om te ontwortelen, en een geest als een klemring
Die dichtschuift op een of ander schielijk ding,
Een klemming die mij evengoed vermoordt.

Vertaling: Lucienne Stassaert