Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 111]

Gedichten over het achterland

Achter de duinenrij
ligt dromend
het achterland,
met stapelwolken, wit en lui

drijvend.

Langsheen zware, paarse luchten
Langs waar winden waaien,
over vers geploegd veld

in voren

Hier heersen nog kraaien,
karresporen en koren,
stil ruisend in de zomerzon
als in een eenvoudige strofe
van het avondlied.

In dit achterland,
ligt zilte zee,
achter het wakend spoor
van vissers vroeger.
Nu zijn het scharen fietsers,
die grensoverschrijdend
het achterland doorkruisen,
tussen sneeuwwitte wolken
en vuil-wit gevlekt vee.

Het land achter Damme
ligt stil,
de polders ruig,
woest van geul en gronden
waait ginds het zaad
de beemden in,
De geknotte bomen,
knoestig als oude mannen
Gebogen en met klaprozen
vrolijk groeiend

in de kruin.

Renée Van Hekken
42 [1993], nr. 247, p. 270.