Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 93]

Andante KV 467

Tussen de muren de muren vergeten.
Met ogen over de dromen gesloten
die op de bodem het duren weten
van gezonken boten.

Alleen de tijd vergaat. Jij blijft
zolang de zachte ankerwonde
wat schijn van zon om mijn lippen drijft
en ik aan jou gebonden

wacht. Een oud zeer met zout
van hoop erin gewreven,
maar vanmiddag dacht ik even

toen Mozart door de stilte brak
jouw golfslag door mijn bloed te horen.
Ik heb je nooit voorgoed verloren.

Gerda van Erkel
38 [1989], nr. 227, p. 289.