Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 87]

Er groeit geen welving

er groeit geen welving
met het landschap mee,
geen kleurversnelling
in vergeefse tranen.

in 't uitgetekende tracé,
hoopt zich het spinrag op,
tussen verfomfaaide
annalen.

en alle tijdelijkheid
verschrompelt,
alsof de vrees
de strijd met overmoed
verloor.

er gaat immer nog
teveel teloor,
van 't weinige dat
nauwelijks valt
te besparen.

Freek Dumarais
35 [1986], nr. 209, p. 42.