Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 72]

Een dichter bij de waarheid

In zijn troost zoekt niemand hem: een boek
Is slechts het uitzicht op wat molm
Dat steeds het falen in vergeten kruisen toont en soms
Zoals brak water aan de kanten koekt.

Want het verraad, de leugen, zoekt
Hij in de moeder. Of nog vroeger: rond
De fluisterende stemmen in een struik. Hij vloekt
Bij de waarachtigheid van woorden. En verstomt.

Daarna draagt hij gelaten de gelaarsde waarheid
Naar het water, zwijgend in de lijnen
Van de dreef. Maar in verbeelding zwijgt hij
Met de tanden op elkaar. En maakt zijn handen kleiner.

Frank Pollet
30 [1981], nr. 182-183, p. 205.