Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 54]

Wat zilver was wordt zwart

Wat zilver was wordt zwart.
Het zand stuift op
in wervelende zuilen,
de kindervlaggen drijven
als felgekleurde meeuwen
op de golven,
de droomkastelen storten in elkaar
als plots de bliksem uit de wolken scheurt
en als een spookschip
door het krakend water snijdt.

Dan stort de regen neer als lood.

Gij sluit de luiken dicht.
O blinde moedertroost
voor die brandvlam
op mijn gezicht.

Pieter G. Buckinx
26 [1977], nr. 159, p. 233.