Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 43

[p. 22]

De stilte suizelt...

De stilte suizelt
van onbeweeglijkheid
ademt zichzelf
het getik weergalmt in de duisternis
als een steeds sneller slaande hamerslag
drum-harteklop
glad glijdend
prangen mij tien tentakels vast
gluren mij twee bolrondrode ogen aan
zoals ik in het schamel schemerlicht
van dit gedicht
mijzelf zie staan.

Jan Emiel Daele
12 [1963], nr. 70, p. 271.