Transit
Samenstelling: Edmond Ottevaere en Piet Thomas
In deze rubriek publiceren we ‘literaire’ vertalingen in het Nederlands van goede gedichten uit andere talen. Naast de vertalingen drukken we tevens de gedichten in de oorspronkelijke taal af. Het is o.m. de bedoeling van deze rubriek het vertalen van gedichten te stimuleren en daarom kunnen vertalingen ter selectie ingestuurd worden op het adres van ons redactiesecretariaat. Het team dat instaat voor de samenstelling van deze rubriek, zal tevens de selecties van de ingezonden vertalingen doorvoeren.
Om in aanmerking te komen voor publikatie moet ieder vertaald gedicht vergezeld zijn van een fotocopie van het oorspronkelijke gedicht en van de bibliografische gegevens van de bundel of het boek waaruit het genomen werd.
De redactie
Voldries que et deixaren les paraules
viure de nou el tacte de les coses,
el tacte que desperta la pell nua
i que l'omple de nou en cada empremta,
poder sentir els ulls damunt ells ulls,
als braços sobre els braços, caminar
sobre la llum cansada del migdia
o sobre el gris asfalt de carreras.
Voldries repetir cada viatge
des del regrés de cada matinada,
trobar instants perduts en clars d'oblit.
Voldries que et deixaren les paraules
sentir l' alè de cada situació
i entrar en l'atmosfera que respires.
els camins dels teus ulls,
i el dubte dels teus llavis
3
Una fiesta con niños. Una silla vacía.
Por la ventana abierta, un paisaje con humo,
Dices: ayer. Y cuentas una historia. Tus ojos
siguen por la ventana un camino sin rumbo.
Irrumpe la memoria con oscuros tentáculos
y los hilos del tiempo descomponen sus nudos.
La tierra se ha poblado de huesos y raíces
pero el manzano viejo aún reparte su fruto.
De pronto, tienes prisa. Ya los trenes no esperan.
Ya se cierran las flores. El cielo está maduro.
Y emprendes la aventura, a la cita del alba,
cuando ya van cayendo los telones del mundo.
Je zou willen dat woorden je weer
het gevoel der dingen laten beleven,
een gevoel, dat de naakte huid wekt
en haar bij iedere aanraking weer vult,
dat ze weer het oog boven het oog,
de arm boven de arm laten voelen, wandelen
op het vermoeide middaglicht,
of op het grijs asfalt der wegen.
Je zou alle tochten willen overdoen
vanaf het krieken van de dag
verloren ogenblikken vinden in kaarten van vergetelheid.
Je zou willen dat woorden je weer
laten voelen de adem van elk moment
en in je eigen adem binnentreden.
Vertaling: Germain Droogenbroodt
En als je naar me terugkomt op een avond
het spoor van je ogen te zoenen,
en als je weent zal de leegte
en de twijfel van je lippen
Vertaling: Germain Droogenbroodt
De gordijnen (3)
Kinderfeest. Een stoel blijft leeg.
Doorheen het open venster, mistige beemden.
Je prevelt: gisteren. En vertelt een verhaal.
Je ogen volgen een weg die nergens heen leidt.
Met nachtelijke vangarmen dringt mijn herinnering
en de draden van de tijd maken hun knopen los.
De aarde is beplant met beenderen en wortels
maar de oude appelboom brengt nog steeds zijn vruchten voort.
Opeens heb je haast. Reeds schuiven de treinen zonder hoop.
Reeds sluiten de bloemen zich. De hemel staat rijp.
Je begint het avontuur, aan de afspraak van de dageraad,
wanneer de gordijnen in de wereld reeds vallen.