Herman Wauters
Hof van Riethlaan 71, 2510 Mortsel
Geboren in Berchem-Antwerpen op 16-7-1929. Glazenier, graficus, kleurenadviseur. Vorming: Academie Lier en Antwerpen. Glazeniersopleiding bij prof. Joris Vandebroeck. Laureaat o.m. van de Prov. Pr. v. monumentale kunst van Antwerpen (1970) en van de Prijs Edm. van Dooren (1974).
Van 1950 tot 1960 als glazenier actief in Kinshasa (Afrika). Religieuze glasramen o.m. in de kathedralen van Kinshasa, Niangara en Bakwanga; in de kerken van de universiteit te Lovanium en O.-L.-V. van Kimuenza. Terug in België maakt hij religieuze ramen o.m. in O.-L.-V.-Boodschap te Antwerpen en St.-Bernadette te Mortsel. Profane glasramen o.m. in de gemeentehuizen van Schelle en Lanaken, in de nieuwe K.N.S. te Antwerpen, en in diverse bestuursgebouwen in Zaïre.
In zijn religieuze werken is zijn betrachting: scheppen van een nieuwe religieuze symboliek, waarbij meestal abstracte begrippen worden uitgedrukt in abstracte vormen en in materialen van deze tijd. Tevens zonder opdringerigheid bijdragen tot een sfeer van wijding en bezinning.
Het hier afgebeelde glasbetonraam werd ontworpen en uitgevoerd voor de weekkapel van de St.-Bernadettekerk te Mortsel.
‘De vreugde van het geven’ is extrovert van opzet. Het heeft een achtergrond in blije rosse en oranje tonen. Grafisch is het gegeven opengewerkt naar boven toe, als uitgestoken armen. De centrale cirkelvorm is in hoopvolle groenen gehouden.
Een ander raam
‘De loutering van het lijden’ bestaat uit een gesloten figuur, een bolster,
De vreugde van het geven, glas in beton, St.-Bernadettekerk Mortsel.
verdedigend naar buiten toe, van binnen roodgloeiend als een verterende brand. De blauwe achtergrond (de eeuwigheid) is dooraderd met het paars van het zinvolle, aanvaarde lijden.
Bij het toekennen van de provinciale prijzen voor toegepaste kunst 1970, schreef Jan Walgrave, conservator van het provinciaal museum voor kunstambachten, over deze glasramen: ‘...Bij Wauters blijft het betonwerk minder druk. Het wil niet rivaliseren met het kleurige glas, dit primeert en zelfs, naast zijn artistieke functie ook nog heel wat licht in de ruimte toelaat... Het spel van kleur in de ritmische ragfijn uitgewerkte rechtlijnige glaspaneeltjes schept een lust voor het oog, een “vreugde van het kijken”. Spijts het beton blijft de indruk van het broze glas, die de intimiteit van deze stijlvolle weekkapel ten goede komt.’