|
| |
| |
| |
Poëtisch bericht
Deze rubriek is alleen voor onuitgegeven geselecteerde gedichten van leden of abonnees. Adres: Albert de Longie, Heuzelstraat 7, 9704 Ooike. - Niet aanvaarde kopij wordt slechts teruggestuurd als retourport is ingesloten.
Zoals de bomen
hun kruinen van goudbrons.
Uit de nacht...
Uit de nacht van verdriet,
in de beklemming en de greep
van het sterven vóór de dood
de schaduwvlekken in het licht,
en het besef een schuldenaar te zijn,
een zwerver en ontheemde,
gemeten met de maat van de schuld.
Toch staat mijn naam gegrift
in de palm van Zijn doorboorde hand.
elke druppel papaverrood bloed
een parel waar nog zon in trilt.
Zo leed Hij aller mensen pijn:
dat Zijn dood geen nederlaag was,
dat Hij, die van de pijn verging
de Meester van het LICHT!
Dichter en kritikus
uitdeinend boven de vloedlijn
bereikt mij 'n droom van klanken,
ik accepteer de waardevolle dingen
kunnen in een carillon gaan zingen;
door diep bordeaux-rood heen
ijzersterk bindmiddel is één stem
die blijvend afgemeten had
wat goed was en wat zwak,
opgetild in 't snel wentelend rad
ontmaak ik mij van iedere rem.
Van je liefste angstwacht
dit bonte bange vogeltje dat:
over eigen hartje struikelt
tegen andere harten stuitert
steeds weer zoek op het ritme van de dag,
maar ook rode bloemen zamelt
het boeket hier midden in jouw brede borst.
dit bonte bange vogeltje dat:
met geknipte vleugels reist
in ijl gefladder stapelwolken op
naar de kom van ontelbare handen,
maar deze juichen, strelen lokkend zonder betekenis
liefde is een onvertaalbaar woord voor hen.
dit bonte bange vogeltje dat:
uitdaagt, de smalle veren plooit
tot droomvogel, tot regenboogarend
heersend over de bolle spiegel in je ziel,
tot het toon na toon zachtjes naar jouw lippen zingt.
| |
| |
Teater
van het voortvluchtig woord,
zeer langzaam werd gedoofd.
en hoe wij 't samen maakten
het spel van mens en ding
en van waarnaar wij haakten,
zinvol en schoon gebeurd,
't Staat scherp in mij gebrand
in 't hart en in 't geheugen
gebouwd op houten heuvels
tot ritmisch puur vertoon.
in 't dal van het ontvangen
als zwervend heen en weer:
een spel van goed en kwaad
een spel van droom en daad.
de hunker naar het schoon
en diep zijn neerslag laat
in geest en bloed en leven;
voor vreugde en verdriet!
Mijn thuishaven
en in het goud van de zon
kruipt uit het dal der herinneringen
Aan de overkant
De nachten krijgen vleugels
Nog is het groen der weiden
het voedsel voor het lam.
Stuurloos als een lentebries
glijdt door het golvend nat een boot.
Die rust: gewijde stilte die de uren telt
met fluwelen wijzers: oneindig mooi en groot.
Een nachtzwaluw, een waterplas en ook een boot...
En aan de overkant: oase waar ideeën
bakken in de oven van verlangen
en waar wel iemand op me wacht:
de handen uitgestrekt, de ogen zacht,
een droom die als een vleugelslag
glijdt door het water en de nacht...
De nachten krijgen vleugels
en verstarren in gedachten
Het lam is dood van ouderdom en pijn.
De uren zijn decennia die uit de tijd gegleden zijn
en in 't fluweel der wijzers zit de mot.
Ik was een lafaard en ik weet
dat aan de overkant iets anders was:
een roepstem tussen 't groene frisse gras,
een bron die hoop én toekomst én
Maar ik was bang mijn leven lang;
bang voor mezelf, bang voor de nacht,
bang voor de drempel, bang voor eigen onmacht...
En met mijn laatste greintje zelfbedrog
doorheen een kille, doodse nacht
om met verbeten pijn te staren
naar de witgekalkte kamerwand
en met de glimlach van een pasgeboren kind
te dromen van de overkant...
Bloemen
Bont boeket in slanke vaas,
sierlijk pronkend tafereel,
kleurend, geurend, maar helaas
niet blijvend, als zoveel.
Het geeft de kamer lichtend spel,
doet de oude tafel leven;
Het overheersend rood is fel,
en tot een harmonie verweven.
in een teder speels gebaar.
Zinvol is dit bont boeket,
d' eerste band van 't minnepaar.
| |
| |
Ik ben een vis
die soms naar lucht moet happen
een tijdje aan de oppervlakte drijven
niet de diepten van het water peilen
noch de zin van leven en dood
aan het lied van de leeuwerik hangen
door de toegewaaide holle weg
in de herfst de hemel danken
voor de gekleurde bladeren
wervelend met de muggen dansen
die soms naar lucht moet happen
|
|
Auteursrechtelijk beschermd