Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 20

[p. 1]

[nummer 117]

De glazenier
Herinnering aan Michiel Leenknegt

Tot een weldadig lichaam van glas
smelt hij de zon.
Vloeibaar wordt het goud van zijn wensen.
Water is aarde en voedzaam;
de boer is de prins;
de waarheid werd droom van de waarheid,
binnenste-buiten het sneeuwen
van licht en dit is lichtelijk te dragen
voorbij aan vergeten, voor hunker en hoop,
ook de vragen, de troostende prijs
in de vergetelheid: tussen gestolde regen
bloeit altijd eenzelvig de stengel van tederheid.
Paul Vanderschaeghe (1970)