Placide Vermandere, c.s.c.
componist-organist
Placide Vermandere
Ik werd te Heule (bij Kortrijk) geboren op 18 januari 1901. Mijn religieuze naam is (broeder) Placide, maar ik werd gedoopt als Joseph-Emile.
Ons gezin week uit naar Amerika - eerst New York en wat later Montréal - toen ik zes jaar oud was.
In 1919 werd ik als organist benoemd van de bedevaartplaats Saint Joseph en bleef er officieel tot in 1937. Van dan af aan heb ik deze functie uitgeoefend in talrijke andere kloosters, maar tot op vandaag de dag bleef mij de rol van plaatsvervangend organist van Saint Joseph toebedeeld.
Voor mijn opleiding kreeg ik uitstekende Canadese musici, zoals Benoît Poirier, Raoul Pâquet en Alfred Laliberté. Maar in mijn tijd bestonden hier in feite nog geen echte muziekscholen en men was dus vooral aangewezen op zelfstudie, vooral wat de compositie betrof - het terrein waarop ik mij mijn hele leven het best heb thuisgevoeld. Ik debuteerde met religieuze liederen, motetten, harmonisaties van volksliederen (omstreeks 1921). Mijn eerste werk van langere adem - dat werkelijk succes kende - was de muziek, die ik componeerde voor ‘Polyeucte’ (1934). Dan volgden: ‘Ode à Jacques-Cartier’ (soli, koor en orgei), ‘Messe en mi’, militaire muziek voor twee grote gesproken koren, het grote choraal ‘La Défaite de l'Enfer’ en het koorwerk ‘Salut à Québec’. In 1945, op vraag van Radio-Canada: ‘Te Deum’, voor de religieuze viering van de overwinning, een werk voor koren, soli, groot orkest en orgel, van ongeveer 40 minuten uitvoeringsduur. In 1947 componeerde ik de muziek (scène, ballet, koor en orkest) voor ‘Huon de Bordeaux’, in 1948 voor ‘Le Roi Cerf’, plus nog tal van kleinere werken.
Mijn ‘Te Deum’ heeft mij geholpen om in 1945 het doctoraat in de muziek (summa cum laude) te behalen aan de Universiteit van Montréal.
In 1948 werd dit ‘Te Deum’ overigens uitgezonden door Radio Kortrijk.
Wat uw overige vragen betreft, moet ik u zeggen, dat mijn kennis van het culturele leven in België zeer oppervlakkig is - mijn lange afwezig zijn is daar de oorzaak van. Laat mij onomwonden bekennen, dat de moderne muzikale produkten mij weinig interesseren. Ik ben eerder romantieker gebleven en ik hou zielsveel van mijn geboorteland, dat ik als kleine jongen heb gekend en dat mij werkelijk verrukt heeft tijdens de drie keren, dat ik het daarna nog heb bezocht. Ik geloof rotsvast dat ik momenteel méér Vlaming ben, dan dat ik dat zou geweest zijn, indien ik Vlaanderen nooit had verlaten!
Ik hou van Gezelle, van Bach, Brahms, Schubert, en ook van César Franck en van Peter Benoit, van wiens grote cantaten ik dolgraag de partituren zou bezitten... Dit doet u misschien glimlachen, want dit ligt vandaag de dag zó ver buiten de sonoriteit...
Laat mij eindigen met te zeggen, dat ik, tijdens de Kerstnachtmis hier, Vlaamse kerstliederen speel op het orgel van Saint Joseph...
Maison Saint Joseph, 3745, chemin Reine-Marie, Montréal 26, P.Q., Canada
Auteursrechtelijk beschermd