Vlaanderen. Kunsttijdschrift. Jaargang 17

Daniel Devriendt
beeldhouwer, keramieker

Onlangs ontving ik, vanuit Oostende, een brief van u, waarin u mij vraagt een levensbeschrijving te laten geworden. Misschien kent u mijn verleden wel, daar ik zeer veel jaren in Oostende verbleven en gewerkt heb.

Om kort te zijn: ik week in 59-60 uit naar Argentinië, door het toedoen en ‘het zagen’ van twee vrienden - laten wij maar zeggen: de zucht naar avontuur. De beginjaren waren hier zeer zwaar. Beeldhouwen ging niet: ik verkocht wel een en ander, maar niet om van te leven. Ik heb dan maar een keramiekfabriek opgericht, met de bedoeling kunstkeramiek te produceren. Doch noodzakelijkerwijs moest ik overschakelen op het commerciële, dat zeer grote afzet vindt (ik werk met een tiental werklieden).

Nochtans komt er, op kunstgebied, een kentering te goede: de Argentijnen krijgen er behoefte aan en de pers werkt flink mee.

Intussen heb ik nog wel gebeeldhouwd - een eerste prijs

[p. 19]

links: Daniël Devriendt

en tweemaal een tweede - maar ik hoop mij ééns te kunnen vrijmaken, als de fabriek beter op haar ‘poten’ staat. Anderzijds verheug ik mij wel in bijzondere opdrachten, maar deze slaan dan grotendeels op decoratief werk. Waarom ik dan niet terugkeerde? Wel... ik geniet hier van een enorme vrijheid, het mooie weer, een oneindige ruimte voor iedereen... men burgert zich in en men bezit een vriendenkring; en men verlaat een zaak, die men zelf heeft opgebouwd, niet zo maar.

Wat mijn verleden betreft (dit moest eigenlijk vooraan komen), kan ik zeggen, dat ik middelbaar onderwijs volgde te Oostende en Academie te Brugge (ornament en tekenen). Ik week uit naar Gent en liep er Stadsacademie bij de beeldhouwers Domien Ingels en Verdonck.

Ik beproefde het met houtsnijwerk, marmerwerk en decoratie. In Oostende bezat ik een klein atelier. Ik exposeerde verscheidene malen en werkte samen met andere kunstenaars, o.a. met de Duitse beeldhouwer Arno Brecker en, een paar jaar, met Permeke.

Don Bosco, 3851, Mar del Plata, Argentinië