West-Vlaanderen. Jaargang 14

poëtisch bericht
Nachtwerk

Dit gedicht werd bekroond met de ‘Prijs van de Vlaamse Poëziedagen’, 1965.

De oude zon krast in mijn hoofd
de kleine naampjes van de dood.
En van de vogel die nog rood
van vuur en warme dromen hoog
genesteld zat, resteert alleen
een bleke vlam, het boeiend
en vergeten hart dat klopt
en nog maar even wacht.
Straks val ik in de nacht.
Van de tortels in het gras
en van het kind dat ik ooit was
vergeet ik 't slaan en zelfs de lach.
Het vuur geraakt verteerd,
een droom kan men niet eten
als men in 't donker ligt te zweten
tussen dood en leven.

Ik kan zo denken aan de dag,
mijn vrouw proberen te begeren
en tasten in haar slapend vlees
naar de bronnen van het leven.
Maar ik denk mezelf niet vrij
van het krassen in mijn hoofd,
van de vlam die stil uitdooft
in de glorie van de dood.

Jozef Deleu