West-Vlaanderen. Jaargang 13

poëtisch bericht
Gedicht

De zaden zijn getuimeld in de tuin
de aarde is gekanteld op hun leven
wij weten dat het nu weer stil moet zijn
en wachten maar tot God de oogst zal geven.

De zaden zijn getuimeld in ons hart,
zoveel talenten onvergeld gegeven,
doch wij zijn zwak, wij zijn te rust gegaan
en hebben niet de kraaien weggedreven.

Maar als de dag komt om ten oogst te gaan
schrikken wij plots uit onze dromen wakker:
er is geen korenzee doch eindloos zwart
snijden de voren naakt door onze akker.

Klaus R. Evers