West-Vlaanderen. Jaargang 11



[pagina 384]
[Zee] Zee, zie het kind, de ranke pees van verlangen spant over de zwerfstengels der hoofden; schelpenstempels slaan onder het dorrende hout in likkende duinentongen. De gespreide hunkering ligt in de brakogen als een lischaam. Zee, voor de man op het stand zijt gij vlam, brand in de branding, scherende linten vol oorsuizen op hellende vlakken in de wisselende kleur van uw lot. Zee, kerels, in de drijvende greep van uw pekel, delven in gangen van nood, met breekogen in een rimpelgezicht, tartend gezicht in een rimpelvlak; fuga van deining en vloeken in de sleep van de dood. Zee, er staat een paal van berusting: kruis van afgerukte petten en vuile traanwangen. Onder de trage schaduw van dwalende meeuwkruisen liggen de doodgestampte bakken met de dierbare naam, de gesprongen stoombeesten met de puilende luikogen en de etterende bootsbalgen. Kruis over de kruisen, kruis over u, zee. ALBERT SETOLA *