West-Vlaanderen. Jaargang 11

poëtisch bericht
Pionier

Als in een oeroud sprookje, op een zuil van vuur,

heb ik de wereld verlaten. En uur na uur

biebiepte ik getrouw 't relaas van deze tocht,

omdat ik dacht dat ik ooit wederkeren mocht.

Maar gij staat machteloos en met een radiotelescoop

hebt gij geluisterd naar mijn angst, die wanhoop

werd. Nu huivert ruimtekilte op mijn metalen huid,

als grote voelhorens steek ik mijn antennes uit:

Ik ben van u, ik werd geboren uit uw brein,

gij hebt gezegd dat ik een pionier zou zijn....

Een pionier keert weer vanwaar hij komt,

maar ik blijf eeuwig wentelen rond

manen en planeten, die wit en geel en rood,

met bolle ogen, zich vergapen aan mijn dood,

en langs de sterren fluisteren: ‘Wat is dat daar,

die sprookjespionier?’ - Dus zwijg ik maar...

JULIEN VAN REMOORTERE

*