West-Vlaanderen. Jaargang 10

het licht

Er is het licht: onraakbaar, aards

en zwaar... De dingen staan

geduldig in de kring van eigen stilte

en aan hun kleinheid hangt de hemel vast,

met draden waaraan vlinders zindren

en zingen: doordringend rilt de ruggegraat.

De mens bij de genade van het licht

bestaat.

De dag is zonder tijd, een waakzaam wachten,

de ruige ruimte een holle zuil,

mijn aarde is voetstuk, ik hang vast

en reik met korte armen

aan draden licht:

gevangene van de wrede lichtgod

die mij tot helften openbrandt.

Willy Spillebeen