West-Vlaanderen. Jaargang 10

bladeren

De blaren - schelpen in mijn hand
lagen nabij mijn hartslag - dicht
bij mijn ontbladering mijn dood,
de laatste illusies van 't bestaan.
Maar ver achter het verst verleden
werden zij schelpen die de kust
bezetten van het paradijs.
De diertjes stierven in 't verleden
veredelden misschien tot mens:
schelpen zindrend van eeuwigheden
blaren waaiend van de boom
En ik blad-schelp die na de dood
nog leven wil ritslend van tranen
opstandigheid eeuwigheidspijn!

Willy Spillebeen