West-Vlaanderen. Jaargang 9

[p. 469]

Poëtisch bericht

de muzikant

Zijn benig, bleek gezichte blaast gedurig

korte duwkes asem in zijn instrument,

dat, groffe grommen grollend door 't geschetter

van de kopers, dient voor akkompagnement.

Van voren op zijn wezen, sprekend kenmerk van

zijn teerste plek, verkondt zijn rode neus,

glimmend van de welgedaanheid, openlijk zijn

zwak voor ferme potten oudenaards of geus.

'n Beetje door zijn benen zakkend onder 't gaan,

- 'n ouwe vos kruipt óók nog in de schuur

voor 'n koppel jonge kiekens -, lonkt hij meer naar

't vrouwvolk op de kant dan naar zijn partituur.

En door de zwaarte krom gestopen onder

zijnen bombardon, marsjeert hij noes en dweers

van achtren in de reke, wringend met zijn

gat lijk de eenden op parade door de meers.

Jan Deloof

*