West-Vlaanderen. Jaargang 9

bestaan

Met elpenbenen handen

de vogels van de dood opjagen

tot waar zij in de flanken

van heuvels vallen: zaden

van voor- naar nageslachten.

Met elpenbenen handen

mens zijn: ivoren glanzen

zo broos - onaangerande -

door tijd en dood en schande...

Dragen door lage landen

zijn stilte: dit verbranden

zo zonder as van de avond

in zich... naar heuvels wanklen

aanschouwen 't jonge graan en

verdord, binnenin glanzen!

Willy Spillebeen

*