De Vlaemsche zanger

[p. 45]

De Werkman.

Stem: Te souviens-tu.

O ryken, komt en hoort naer myn gezangen.
Neemt er voor u een treffend voorbeeld uit;
Hoe streng de nood den werkman moge prangen,
Weet dat hy nooit zyn hart voor goedheid sluit.
Hy is niet doof voor klagen en voor weenen;
Hy is zelf arm; dus hy begrypt den nood:
Mooit kwam het geld zyn menschenhart versteenen,
En wroegingvry wint hy zyn daeglyksch brood.

Een werkman zat op straet zyn noenmael te eten;
Het werd hem daer door zynen zoon gebragt.
Maer nauw'lyks was hy op een trap gezeten,
Of ziet, een grysaerd zucht deez' bittre klacht:
Ach ryken, ziet myn foltring en myn lyden!
'k Ben arm en oud: my pynt de hongersnood.
Ik zal uw naem zoo zoet gebenedyden;
'k Bezwyk, ik sterf, geeft my een weinig brood!

De dienstmeid stuersch verjaegt den armen oude.
Voort! weg van hier! geen brood, gy oude kop!
De werkman als hy dezen smaed beschouwde,
Is als verplet: zyn gramschap steigt ten top,
Een tafelvriend, met roodgekleurde kaken,
Kwam ook langs daer: de grysaerd 't hoofd ontbloot,
Met tragen stap, kwam bevend hem genaken.
Hy sprak: myn heer, een stuiver voor wat brood!

[p. 46]

 

De schuimer ras verhaestte zyne stappen,

 

Zyn korpus scheen hem eenen zwaren last.

 

Men zou den wyn uit zyne kaken tappen,

 

Men ziet dat hy goed op zyn mage past.

 

‘Een stuiver, heer! laet my toch niet bezwyken!

 

Het is voor u een klein, voor my een groot.

 

‘Stil, stil! sprak hy; ga, bedel by de ryken.

 

Ik zelf heb haest, ik zelf en heb geen brood.’

 

 

 

En hy ging voort zyn kaken op te blazen,

 

Zyn buik gaen vullen by een ryken man.

 

Aen tafel, ras! en wyn met volle glazen,

 

Zooveel mynheer er profiteren kan.

 

Den werkman zag men tot den beedlaer spreken:

 

‘Kom hier myn vriend! ik help u uit den nood,

 

En uit zyn oog zag men twee tranen leken,

 

‘Kom, grysaerd! kom en deel met my dit brood.’