De Vlaemsche zanger

[p. 42]

Trinetta. Romance.

Ziet gy dit meisje henen treden

Langs 't bergje waer de Tago stroomt

Soms blikt zy vurig naer beneden,

Of nog Fernando niet en koomt!

En daer heur niets den boezem griefde,

(Zy kende droefheid noch geween,)

Zong 't minlyk meisje van heur liefde:

Wat deed zy anders? z'is alleen!

Maer ginds die woeste man: gestaêg volgt hy uw stappen,
Een vuerroer in de hand, en zie hoe wreed hy lacht.
Hy zag uw gouden kruis: gy zult hem niet ontsnappen.

Trinetta, neem u wel in achtl

‘O myn Fernando!.. kom, myn waerde,

Hier is de plaets waer gy weleer

M'uw liefde zwoert by God en aerde:

O zeg, bemint ge my niet meer?

Maer neen!... ha ginder verr' beneden,

Hy is 't... neen!... wacht!... hy is het toch,

Ik zie hem haestig herwaerts treden,

Heb dank, myn God, hy mint my nog!’

En ginds die woeste man!... o schrik! hy grypt zyn wapen
Hy legt op u reeds aen: o yslyk, wreed gedacht!
O ziet gy, ziet gy dan den afgrond nog niet gapen?

Trinetta, neem u wel in acht!

Zy wenkt hem met een liefdryk teeken:

‘O kom, Fernando! spoed hier heên,

Om my van heil en min te spreken;

Heb ik niet reeds genoeg geleên?’

[p. 43]

 

Maer God!... daer zinkt zy eensklaps neder,

 

Haer blanke kleed met bloed geverfd!

 

Zy opent zoekend de oogen weder,

 

En zucht: ‘Fernando!’ en zy sterft!...

 

 

 

Zoo sterft eene reine roos, geknot op haren stengel.

 

Maer zie! die woeste man, hy grypt haer kruis en lacht:

 

(Zoo lacht de helsche geest by 't vallen van een engel!)

 

‘Trinetta, neem u wel in acht!’