De Vlaemsche zanger
(1856)–Anoniem Vlaemsche zanger, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 11]
| |
't Is zomer - en van vóór vier uren
Blinkt reeds de lieve zonneschyn.
Wy blyven tusschen geen vier muren.
Komaen! op straet zal 't beter zyn.
Wy zitten lang genoeg gevangen
Des winters, als 't zoo donker is
Dat 't lampje, voor 't bokael gehangen,
Met moeite maer toereikend is;
Des winters, als schier alle dagen,
't Gerucht van 't lief eenvoudig lied,
Dat d'oude grootmoê achterliet,
Verdoofd wordt door de hagelslagen.
O kloskens, enz.
Daer zitten wy voor onze deuren
En zingen by het werken luid;
Dit troost de droevigen die treuren:
Verdriet te maken helpt geen duit.
De vrouwen praten van haer kindren;
De meisjes spreken daer niet in;
Maer, lieve God! dat zal niet hindren:
Zy denken daerom niet te min.
En wat er ergens voor kan vallen
In dorp ot stad, in steeg of straet,
Ons Heere kent hoe of dit gaet,
Wy weten 't altyd eerst van allen.
O kloskens, enz.
| |
[pagina 12]
| |
Wy werken dus van als de zonne
Daerheen ryst in de blauwe lucht
En als een heilbodin en - bronne
Het zwarte duister jaegt op vlugt.
Wy werken in haer warme stralen
Die 't bloed veel rasser vlieden doen,
Maer gaet ze buiten hare palen,
Wy sluim'ren iet wat na de noen.
En wordt weêr 't avonduer herboren,
Wy zyn zoo rustig en te vreê.
Dit denkbeeld slaept zoo lustig meê:
Geen onzer heeft haer dag verloren!
O kloskens, enz.
Wy werken voor de ryke vrouwen,
Die alles hebben wat haer lust,
Die meestal van vermaken hoûen
En lachen met de stille rust.
Zy hebben meer dan wy, die damen!
Meer geld, meer weelde, meer genot.
Maer daerom moeten w'ons niet schamen,
Wy zyn de zelfde toch voor God.
Men zegt dat zy zich ook verdrieten,
En dikwyls leven in de smert.
Wy wenschen haer uit gansch ons hert
Zooveel geluk als wy genieten!
O kloskens, enz.
N. Destamberg.
|
|