De Vlaamsche School. Jaargang 29

Kerstavond.

Rijk belaân met fruit en bloemen,
Speelgoed, koek en lekkernij
Prijkt de mast; op zijne takjes
Fonkelen duizend lichtjes blij.

Van een kindje, in eene kribbe,
Ligt de beeltnis, hemelsch schoon,
Door een krans van licht omgeven;
't Hoofdje draagt de doornenkroon.

't Uur is daar, het sein gegeven
Van het blijde feestonthaal;
Tal van lieve kleinen stormen
Woelend, joelend in de zaal.

Voor den boom, voor 't godlijk kindje
Blijven ze opgetogen staan....
Hoort! daar heffen kinderstemmen
Op de straat een kerstlied aan:

‘'k Ben de vriend der arme menschen,
Die, tevreden met hun lot,
Naar geen aardsche schatten vragen,
Maar zich spieglen aan hun God.

'k Ben de vriend der schaamle kleinen,
'k Maakte mij aan hen gelijk,
De armste werd ik onder de armen,
Ik, de Heer van 's hemels rijk.

'k Ben de vriend van hen die lijden;
'k Ben de vriend ook van wie geeft;
Wilt ge, mijne liefde winnen,
Geeft, gij die in weelde leeft.

[p. 198]

 

Wordt bij 't maal het deel der armen,

 

Jesus' deel, trouw weggelegd,

 

Zoo, zoo wordt u 't loon hierboven

 

Bij mijn Vader toegezegd.’

 

 

 

Poozend zwijgen hier de stemmen. -

 

En de moeder van 't gezin:

 

‘Laat, - zegt zij, - die arme kinderen,

 

Laat ze hier de feestzaal in.’

 

 

 

En zij zelf, zij brengt het meisje

 

En het knaapje bij den boom.

 

Beide slaan verbaasde blikken

 

Of ze ontwaakten uit een droom.

 

 

 

‘Ziet, mijn kindren, deze kleinen

 

Zoo sprak weder moeders mond -

 

Zullen meê van 't speelgoed deelen

 

Dat u 't kindje Jesus zond.’

 

 

 

- ‘En van 't lekker - kreten ze allen -

 

Krijgen ze immers ook hun deel;

 

't Zal die arme kindren smaken,

 

Ons gaf Jesus toch zoo veel?’

 

 

 

Met haar oogen vol van tranen,

 

Zoent de moeder 't lieve kroost.

 

Hare telgen minnen de armen,

 

Ja, dat geeft haar vreugd en troost.

 

 

 

Aan de rijk voorziene tafel

 

Zitten de arme kleinen bij,

 

Want de goede brave kindren

 

Wenschten beiden aan hun zij.

 

 

 

't Avondmaal is afgeloopen

 

En gedankt de goede God;

 

Nu wordt lekkernij en speelgoed

 

Tusschen allen uitgelot.

 

 

 

Ho! hoe poppelt ieders harte!

 

Wat een vreugde van die wint!

 

Aardig toch hoe bij het winnen

 

Ieder zijne gading vindt.

 

 

 

't Arme meisje won een poppe

 

En het knaapjen een paljas

 

En eenieder had zijn aandeel

 

Van het lekker, dat er was.

 

 

 

Eene traan in 't oog der kleinen

 

Zegt den dank die 't hart bezielt.

 

Weer verheffen zij de stemme

 

Voor de kribbe neergeknield:

 

 

 

‘Zalig die in mijnen name

 

De armen helpt in hunnen nood!

 

Zegen en geluk op aarde,

 

Eeuwig heil na zijnen dood!

 

 

 

Dit is 't loon, dat eens mijn Vader

 

Plechtig hem versproken heeft,

 

Die de hongerigen voedsel,

 

Die de naakten kleeding geeft.

 

 

 

Glorie zij den Allerhoogste!

 

Vrede op aarde brengt Hij hem,

 

Die bezield met goeden wille

 

Luistert naar des Heeren stem.

 

 

 

Glorie! glorie, zingt Hosanna!

 

Buigt de knie voor 't godlijk wicht;

 

't Heil der wereld is geboren!

 

Buigt u neer voor 't eeuwig licht.’

 

 

 

Alex. Stoops.

Antwerpen.