De Vlaamsche School. Jaargang 26

Parelen.

Paarlen! zinnebeeld der tranen!
Paarlen! tranen van de zee!
In haar' diepen schoot verzameld
Onder lijfsgevaar en wee.

Vaak ziet u de wufte wereld,

Roemt uw schoonheid, uwen glans,

Als, de hals der vrouwe sierend,

Gij vervoert bij feest en dans.

Maar hoe vaak, o blanke paarlen!

Draagt men u, het hart vol rouw;

Paarlen! zinnebeeld der tranen,

Die men eenzaam weenen zou.

Op mijn treurend, lijdend harte

Weegt gij, paarlen, zwaar als lood;

Gij herinnert me Alberts liefde,

Gij herinnert me Alberts dood.

Toen van zuivren wellust bevend,

Hij om mijnen hals u hing,

Rolde een traan uit Alberts oogen;

Traan, dien ik met u ontving.

Zijne liefde deed mij weenen;

Weenen van geluk en vreugd;

Maar, helaas! zijn vroeg verscheiden

Hult in rouwfloers mijne jeugd.

Thans verlaat ik u, o paarlen!

In der smarten grootste smart.

Om mijn lijden te verzachten.

Gaat, verblijdt een ander hart.

Gaat, wordt brood en spijst wie hongert;

'k Heb der armoede u gewijd:

Paarlen! zinnebeeld der tranen!

Droogt de tranen van wie lijdt.

Pieter Vierhout.

Antwerpen.