De Vlaamsche School. Jaargang 16

[p. 147]

Tentoonstelling van schoone kunsten, te Antwerpen.
(Zie bladz. 106, 116, 123, 131 en 139).

L.-A. Neetesonne, van Antwerpen, is een veelbelovend jong schilder, waarmede onze lezers reeds kennis hebben gemaakt in de tentoonstelling van 1867. Thans stelt hij twee tafereelen ten toon: Een gezicht op het droge dok van den Kattendijk te Antwerpen, welk ons wat hard schijnt, en eene afbeelding van de Schelde bij stil weder. Dit laatste is aangekocht voor de trekking en gaat hiernevens in



sterkwaterplaat.

P.-E. Nicolié, van Antwerpen, munt uit met zijn tafereel Vruchten, bloemen en wild. Eene groote moeielijkheid in zulke tafereelen is, er een passenden achtergrond aan toe te voegen, en dat heeft de schilder niet gedaan. Hij zou anders een volledig kunstwerk geleverd hebben. Zulks belet evenwel niet, dat het stuk om zijne zorgvuldige uitvoering algemeen geroemd werd. Wat betreft de samenstelling, men zal er zich een goed gedacht van kunnen vormen door de sterkwaterplaat, door den schilder zelf uitgevoerd, die wij er zullen van mededeelen, bladzijde 155. Begrepen onze kunstbeoefenaren maar wat meer het nut, dat dergelijke platen voor hunnen eigen roem hebben, zij zouden niet alleen ten hunnent, maar ook in den vreemde gemakkelijker, eerder en meerder gekend zijn. Dit middel van bekendmaking geven hun niet alleen de sterkwaterplaten aan de hand, maar ook nog de steen- en houtsneekunst.

J. Noël, van Parijs. Twee stadsgezichten: de Markt te Hennebont (eene goede schets, overhellend naar waterverfschildering) en eene Markt in Bretagne, die, hoezeer zij ook op afstand goed voorkomt, meer afgewerkt diende te zijn.

A. Numans, van Sint-Joost-ten-Noode, heeft een Avondlicht dat te hoog gehangen is, om wel onderzocht te kunnen worden; zijne waterverfschildering (gezicht op Montjoie, in Pruisen) is schoon. Dan hebben wij nog van dezen kunstenaar eene kopergravuur naar een tafereel van Ruisdael; het zal voldoende zijn te zeggen, dat het dezelfde plaatsnijder is die de platen etste, welke op bladz. 87 en 115 van ons tijschrift opgenomen zijn, om onze lezers al dadelijk en te rechteen gunstig gedacht van de tentoongestelde plaat te doen opvatten. Wil de heer Numans de schilderkunst blijven beoefenen, zoo bestudeere hij Ruisdael, Ommeganck en andere goede meesters en neme de natuur tot gids, en hij zal een zoo puik schilder worden als hij een keurig plaatsnijder is.

J. Nutten, van Antwerpen. Terugkomst uit het bosch. Overdreven realisme.

Mej. E. Nyhoff, te Brussel woonachtig. Hare drie tafereelen zijn te veel gelikt; dat heet geen schilderen meer.

C. Oesterley, van Lubeck. Twee stukken, die puike tooneelschilderingen mogen heeten. Het gezicht op het kasteel spant de kroon. De Oude straat te Lubeck is al te blauw.

J. Ouvrié, van Parijs. Een fraai gezicht op Rotterdam en twee puike waterverfschilderingen.

H. Pieron en A. Piron, van Antwerpen, stelden ten toon: de eerste een puik landschap uit de omstreken van Waasmunster, dat verkocht is, en de tweede een schoonen bundel lentebloemen, die men wel had mogen koopen voor de trekking.

J. Plugger, van Haarlem. Eene puike schilderij, getiteld begin van een onweder op de Pampas in de Zuidzee.

A. Plumot, van Antwerpen, is een schilder die gedurig vorderingen maakt; ook getuigen zijne drie tafereelen van de zorgvuldigheid waarmede hij werkt. Zijn gezicht op de Ardennen, eerst aangekocht voor de trekking, is uit de handen der commissie in degene eens liefhebbers overgegaan. Het overgaan der brug is zeer schoon, maar wij hadden er wat meer kleur in willen zien. Aan den barreel werd aangekocht door den heer Wilson, consul der Vereenigde-Staten van Amerika.

L. Pluyms, van Antwerpen. Een zeer verdienstelijk gezicht uit de omstreken zijner stad.

L. Pulinckx, van Antwerpen. Drie niet onverdienstelijke tafereelen, waarvan een gezicht op Temsche werd voor de trekking aangekocht.

J. Quinaux, van Schaarbeek. Twee gezichten uit de omstreken van Brussel en van Namen. Merkwaardige stukken die den meester tot eere strekken.

J. Raeymaeckers en C. Raingo, van Brussel, hebben vooruitgang gemaakt, evenals C. Raffel, te Antwerpen.

A. Riancho, te Antwerpen. Drie tafereelen. Het Gezicht op Spa is eentonig en vuil van kleur; de twee andere landschappen uit de omstreken van Antwerpen zijn iets beter.

L. Richet en B. Raspail, van Parijs, leverden verdienstelijke tafereelen. Des eerstens gezicht op Marlotte (Fontainebleau) is vooral schoon van kleur.

H. en L. Robbe, van Brussel. De eerste zond drie puike bloemstukken, waartusschen zijne Bloemen en fruit ons het meest toelachen. De tweede leverde ons in zijne Goede overeenkomst het

[p. 148]

bewijs, dat hij zijne faam als dierenschilder gestand doet.

W. Roelofs, van Brussel. Eene breed geschilderde Hoeve bij Calmpthout (aangekocht voor de trekking) en een Hunnenbed te Tinaarlo (Holland), maar dat natuurlijk eentonig is.

F. Roffiaen, van Elsene. Twee zeer schoone gezichten uit Hoog-Beieren in Zwitserland.

Mej. H. Ronner, van Elsene. Drie tafereelen, waarvan Het span ons het meest bevalt. De honden op den voorgrond zijn bijzonder pittig geschilderd. Daarentegen laat de achtergrond te wenschen. De toren en de kerk smelten te veel ineen met de lucht.

P. Roth, van Dusseldorp. Op het plein van Munchen is vooral schoon als doorzicht; overigens wat zwart van kleur.

P. Rousseau en F. Roybet, van Parijs. De eerste leverde onder den titel het Nagerecht eene nette tafel met wijnflesschen, romers en mercatons. Roybet 's Doode natuur is minder goed uitgevoerd.

H. Russel, van Jambes (Namen). Wij verkiezen zijn gezicht op een Na mensch bosch, als uitvoering, boven zijnen Patrijshond.

J. Ruyten. Van dezen befaamden Antwerpschen meester krijgen wij het Vleeschhuis te zien in een tafereel dat zeer schoon van kleur is. De figuren zijn zorgvuldig behandeld, maar het gebouw vinden wij niet waar genoeg terug gegeven; het is te conventioneel uitgevoerd; zoo glimmend van kleur zien wij het niet in de natuur. Is aangekocht voor de trekking.

G. Saal, te Parijs. Een groot schoon tafereel: De herder en de Bohemers. Is echter, als algemeene toon, wat zwart en zelfs wat eenvormig. Deze schilder, een Duitscher van geboorte, sedert tien jaren te Parijs woonachtig, was ten gevolge van het uitbarsten des oorlogs tusschen Frankrijk en Pruisen naar zijn vaderland teruggekeerd, waar hij overleden is op 4 October, te Baden-Baden.

Mej. E. Salanson, van Parijs. Drie tafereelen waarvan het Vogelnestje met bloemen het beste is. De twee andere stukken zijn te veel gelikt.

A. Schäffer, van Dusseldorp. Doode natuur, zijnde goed afgemaald oud tafelgerief en vruchten.

H.-G. Schanche, van Dusseldorp. Heeft een zeer aangenaam tafereel, ontleend aan Hardingen in Noorwegen en gewijd aan de afmaling van een huwelijksfeest waarvan de samenstelling zeer gelukkig en eigenaardig is.

L. Scheins, van Dusseldorp. Puik Wintergezicht. Uitnemend schoon is de Terugkomst des herders bij opkomend onweer, door den Dusseldorper C. Schlesinger.

E. Schoenfeld, van Dusseldorp. Twee tafereelen die tusschen de goede Dusseldorpsche mogen gerekend worden, vooral de IJskelder te Morteratsch.

R. Schultze, nog een Dusseldorper, levert een zeer schoon stuk getiteld: de Vallei van Lint.

E. Schepens, van Antwerpen, moet nog veel leeren. Zijne huisjes, boomen en figuurtjes doen aan Neurenbergsch speelgoed denken. Zijne Reisherinnering is hard, onwaar, en als onderwerp onbeduidend.

H. Sebron, van Parijs. De kolossen van Tebes (Hoog-Egypte) vormen een schoon en goed geschilderd tafereel, veel beter geslaagd dan zijn kerkgezicht, hoezeer ook dit stuk verdienstelijk mag heeten. Van dezen meester zij nog vermeld eene fraaie waterverfschildering: De Paus, officieerende op St-Pietersdag in de groote Basiliek te Rome.

A. Seegers, van Antwerpen. Bloemen en vruchten die niet zonder verdiensten zijn.

J.G. Smits, te 's-Gravenhage. Een puik gezicht op de stad Zalt-Bommel, goed geteekend en geschilderd.

A. Sodar, van Dinant. Drie tafereelen, waarvan een getiteld Bij stormig weer, veel bijval heeft.

G. Speckaert, van Brussel. Wintergezicht (te Boitsfort) en In het bosch zijn twee goede tafereelen.

C. Springer, van Amsterdam. De markt en het stadhuis te Lubeck is zeer schoon, het mag een meesterlijk stadsgezicht genoemd worden.

A . Steinike, van Dusseldorp. Een goed tafereel, getiteld: eene Kapel aan den boord van het water. Aanvankelijk was het zeer behoorlijk geplaatst; men heeft het jammer genoeg verhangen en op zijne nieuwe plaats deed het zich minder gunstig voor. De er voor gevraagde prijs was wat hoog, anders ware het reeds van eenige dagen na het openen der pronkzaal verkocht geweest.

J. Stocquart, van Brussel. De kleur van zijnen Zomeravond is niet zonder overdrijving. In zijn Slecht weer is de schildering wat hard.

P. Stortenbeker, van 's-Gravenhage, prijkt, even als in 1867, met een schoon tafereel, getiteld: Opkomende maan bij zomeravond.

F. Stroobant, te Brussel. Deze zoo beroemde teekenaar als puike schilder, stuurde een zeer schoon gezicht op Brugge, voorstellende de Rozenkrans-kaai aldaar; het water schijnt ons wat al te doorschijnend en de gebouwen wat al te zuiver als schildering, nogtans geven wij het de voorkeur boven zijn verleden jaar te Brussel tentoongesteld tafereel.

C. Sturtzkopf, te Dusseldorp. Eene Kloosterpoort en het Portaal der Sint-Andrieskerk te Keulen zijn goede studiën; laatstgenoemd stuk is wat al te bruin van toon.

J. Tavenraat, te Rotterdam. Zijne Herten (een avondgezicht) zijn goed behandeld, maar als onderwerp onbeduidend.

B.-G. Ten Berge, van Alkmaar. Schoon Beboscht Hollandsch landschap met dieren en een uitmuntende Stal.

F. Thessel, van Dresden. Zijn Opkomend onweder is te schreeuwend van kleur.

E. Van den Bosch, van Brussel, heeft veel bijval met zijne Foltering van Tantalus: de muizen zouden zoo graag aan de kaas zitten, maar er staat eene glazen klok over; harerzijds zou de kat wel eens een muisje willen proeven, maar het toegesloten raam staat haar in den weg. Is eigenaardig en goed geschilderd. Aangekocht voor de trekking.

E. Van der Eycken, van Leuven. Zijn waterval in het groothertogdom Baden is schoon, maar wat al te porseleinachtig geschilderd.

H. Van der Hecht, te Brussel woonachtig. Drie tafereelen een Boschgezicht te Groenendaal, een gezicht op Hulpe en een op de Maas. Belooft een goed landschapschilder te worden als hij de natuur tot vriendin krijgt.

[p. 149]

E. Van der Meulen, van Brussel, is eigenaardig met zijnen Vleeschdief. Des schilders Hond is zeer verdienstelijk behandeld.

P. Van der Velden, van Dordrecht. Is nog even hard van kleurals in 1867, behoudens in zijn water, dat puik geschilderd is.

P. Van der Vin, te Brussel. Drie verdienstelijke tafereelen: de drenkplaats, aan de Moezel, de plunderaars en een stal, welke wat donker is van toon.

E. Van de Woestijne, een liefhebber-schilder, te Hoboken woonachtig, zond ter pronkzaal twee landschappen, die wij wat zachter van toon en kleur zouden willen zien.

Mej. E. Van Haverbeke, van Antwerpen. Een gezicht van de Antwerpsche Sint-Andrieskerk dat nog al de aandacht wekt.

Jos. Van Hoey, van Mechelen. De Mechelsche Sint-Pieterskerk. Wel getroffen.

G. Van Hoorde, van Antwerpen, een veelbelovend jong schilder. Zijne Mistlucht schijnt ons wat al te licht, maar bevalt evenwel. Zijn gezicht uit den omtrek van den Boterberg te Calmpthout, waarvan de boomen wel wat groen zijn, is aangekocht voor de trekking, eene eer die des schilders Herfst ook zou verdiend hebben.

L. Van Kuyck blijft altijd een der puikste Antwerpsche meesters. Zijne beide tafereelen mogen meesterstukken in het vak van dierenschildering genoemd worden. Vooral de Stal, aangekocht door den heer P. De Beys, is merkwaardig als kleur.

J. Van Lokhorst, van Utrecht, te Brussel woonachtig. De Molen (uit den omtrek van Brussel) is geweldig smodderachtig geschilderd. De Weide van den dijk en de Molen uit de omstreken van Utrecht zijn beter, maar wat al te geel van kleur.

J.-B. Van Moer, van Elsene. Een gezicht op het zeehoofd te Spotalo in Dalmatië is een goed geschilderd tafereel.

H. Van Seben, van Elsene. Het wintergezichtje getiteld: de meisjes in het bosch, is wat droog behandeld. Zoo ook het Boschgezicht van F. Van Segeren van Amsterdam.

J. Varronne, van Weenen. Een vrij goed Zwitsersch landschap, zicht baar naar de natuur geschilderd.

A. Velghe, van Kortrijk. Zijne Keuken, en Vruchten en bloemen laten te wenschen. Wij verwachten beter, bij eene toekomende gelegenheid.

Rosa Venneman blijft zoo wat op dezelfde hoogte. Veel vooruitgang bespeuren wij in hare drie anders verdienstelijke tafereelen niet. Twee harer schilderijen zijn verkocht.

E. Verdeyen, van Brussel, bezit veel gemak van penseeling, maar zijne Melkboerin en ook zijne studie zijn gemeen van opvatting en laten te wenschen als kleur en uitvoering.

V. Verheust, van Kortrijk. Zeer verdienstelijk met zijne Rustende schapen.

P.-G. Vertin, te 's-Gravenhage. Zijn gezicht op de stad Alkmaar is schoon van kleur, maar mist waarheid.

F. Vervloet, thans te Venetië, schilderde wat al te zorgvuldig het Sint-Marcusplein.

De weduwe J. Vervloet, van Mechelen, leverde wederom goed geschilderde doode vogelen en een bokaal met goudvischjes die veel genoegen doen.

V. Vervloet, leeraar aan de academie van Mechelen. Zijbeuk der metropolitaansche kerk zijner stad, is naar de natuur geschilderd en gestoffeerd met talrijke figuren; het is een der grootste tafereelen in dit vak, welke wij in de pronkzaal hebben aangetroffen; onnoodig te zeggen dat de heer V. Vervloet leeraar in de doorzichtkunde is. Zijn Porte nuovo te Rome is vooral goed verstaan. In de kapel der H. Maagd, uit hooger gemelde hoofdkerk, zouden wij de twee beelden wat meer hebben willen afgewerkt zien. Het stuk was misschien niet gansch voltooid.

W. Vester, van Heemstede bij Haarlem levert een aan de omstreken dier stad ontleend Landschap waarvan de voorgrond bijzonder goed is.

J. Veyrassat, van Parijs. Zijne Dorpstraat is al te smodderachtig geschilderd, maar zijne waterverfschildering een Hoefsmid voorstellende, is schoon.

V. Vincelet, van Parijs. Bloemen en vruchten, al te schreeuwend van kleur; wij verkiezen zijne Nagelbloemen en resedas in waterverfschildering.

J.-G. Vogel, van 's-Gravenhage, heeft een schoon Hollandsch landschap, maar zijn gezicht op het bosch van Fontainebleau is wat zwaar.

O. Van Thoren, van Baden. Twee goede tafereelen; eene Hongaarsche trekschuit en eene Kudde ossen.

Th. Weber, te Parijs. Na het onweder is eene verdienstelijke schilderij; zoo ook de Strandende Engelsche brik Heuphemie, hoewel dit stuk wat zachter van toon hadde mogen wezen.

A. Wittkamp, van Delft. Twee zeer verdienstelijke landschappen, herinneringen aan Amerika, waar de schilder eenige jaren verbleef.

E. Woutermaertens, van Doornik. Twee puike tafereelen: Terugkomst der kudden (zonsondergang) en Lammeren en schapen.

A. Wust, te Antwerpen woonachtig, maakt goede vorderingen. Zijne drie tafereelen zijn waarheidsvol terug gegeven.

W. Wyld, van Parijs. Gezicht uit de omstreken van Konstantinopel en gezicht op Tivoli (Romeinsche-Staten) zijn twee puike schilderijen. Denzelfden lof verdient een Tyroler wintergezicht van R. Zimmermann, van Munchen.

(Wordt voortgezet.)