hem kortelings met nieuwe werken, weerdig van naest Pauwels en andere uitstekende talenten der hedendaegsche school, te zien optreden. M.F. Vander Wielen schilderde de H. Maria Magdalena; M.G. De Lathouwer, heeft een klein tafereel een Gezicht uit den omtrek van Antwerpen dat zeer lief is en eene teekening: de Wildstroopers;
M.A. De Pret, het bezoek van den gebuer, uitgedrukt door een hondje en een papegaei: M.E. Didier en J. Janssens, ieder een landschap dat voor titel heeft: de Morgenstond.
Nu hebben wy de Beeldhouwkunde. M.F. Dekkers heeft een allerliefst borstbeeldje: Judith, tentoongesteld; de uitvoering daervan is met veel zorg gedaen; M.L. Mortelmans stelde eene basrelief voor: de Martelie van Ste-Apollonia, bestemd voor de kerk van Boisschot. Dit werk was wat laeg geplaetst om het goed te beoordeelen, daer het zeer waerschynlyk nog al hoog zal moeten gesteld worden. M.J.B. Smouts heeft eene basrelief: Assuerus Aman op het rustbed van Esther vindende, die goed bewerkt is; M.J. Gerrits, van wien wy ieder jaer met zoo groot genoegen spreken, omdat de jeugdige kunstenaer, met wezentlyk talent, de kunst op de nyverheid weet toe te passen, heeft ditmael De vier jaergetyden in basrelief met veel overleg byeengebracht en uitgevoerd. M.E. Joris stelde een Geschilderd panneel ten toon in de styl der middeleeuwen, en M.J. Van der Essen, eene Geschilderde deur, in hetzelfde tydvak, beide hebben verdiensten; M.J.B. Jespers, heeft een geschilderd panneel: Bloemen en vruchten, dat eer doet aen den leeraer M. Lucas Schaefels; deze klas die sedert korten tyd bestaet, schynt ons zeer nuttig, byzonder voor sieraed-schilders; M.E. Copman, heeft zyn Academisch figuer-gravuer naer de natuer, van den grooten prys van 1861, tentoongesteld alsook de afgewerkte plaet; M.H. De Grox, eene prachtige teekening, Camoëns aelmoesen vragende in de straten van Lisbona, naer de schildery van M. den baron G. Wappers, alsook de aengelegde plaet; M.L. Durand, De Pruiling en Verzoening, teekening naer de schildery van M. Ferd. De Braeckeleer, waervan wy reeds vroeger hebben gesproken, even als van de teekening
naer de muerschildering van M. Guffens, uitgevoerd in de St-Joriskerk te Antwerpen; de aengelegde plaet van deze laetste teekening was insgelyks tentoongesteld.
Op 3 mei had de prysuitdeeling plaets. Deze plechtigheid werd voorgezeten door M. den ridder Ed. Pycke, gouveurneur der provincie; naest hem waren gezeten de HH. J.C. Van Put, d.d. burgemeester, N. de Keyser, bestuerder der akademie, Cogels-Osy, D'Hane-de-Steenhuyse, Van den Bergh-Elsen d.d. schepenen, en de gemeenteraedsheeren Selb-de Coninck, F. Van Spilbeeck en J. Bellemans en de gemeente-sekretaris M.J. De Craen.
MM. Cuylits, voorzitter der maetschappy van Schoone Kunsten, Graef G. Legrelle en Julius Van Havre, leden van den bestuerraed der Akademie, MM. Huybrechts, kunstliefhebber, eere-lid van het Akademisch Korps, Mertens, stads-bibliothekaris en Bourla, bouwmeester, alsook een groot getal der leeraren van het gesticht, en een talryk publiek waren aenwezig.
M. Van Put, sprak de volgende redevoering uit:
Mynheeren,
‘Door de wet geroepen, voorloopig de uitoefening van eersten magistraet der gemeente te vervullen, is er geen voorrecht my zoo dierbaer als dat hetwelk ik vandaeg volbreng - namelyk het voorzitterschap der plechtige prysuitdeeling aen de leerlingen der koninklyke Akademie van Schoone Kunsten.
Van al de instellingen, waerop Antwerpen ten rechte fier is, is er geen die meer luister heeft toegebracht aen zynen naem, noch meer glans aen zyne kroon, noch eene die inniger aen het bestaen onzer stad verbonden is, en zich meer vereenzelvigd heeft met onze bevolking.
Sedert twee eeuwen, want die groote en schoone instelling zal, binnen eenige dagen, twee eeuwen bestaen tellen, bleef zy altyd op de hoogte waerop hare stichters haer plaetsten. Het was by opene brieven, gegeven te Madrid den 6 july 1663 door koning Philip IV, op de vraeg van David Teniers en andere dekens der St-Lucas-Gilde, dat de daerstelling der Akademie gemagtigd werd, en zy werd het jaer nadien door dezelfde dekens inguhuldigd.
Sedert dien, men mag het zeggen, zyn al de meesters der vlaemsche school, in haer midden gevormd; allen zyn aen de milde bron harer schitterende overleveringen komen putten - die overleveringen welke het genie moesten veredelen en den weg voorschryven. Al de befaemde meesters hebben zich hier de ware grondbeginsels van het schoone komen eigen maken; zyn zich komen bezielen aen het heilig vuer, aen die liefde tot de kunst, welke onze oude Akademie altyd heeft weten in te boezemen, niet alleen aen de kunstenaers, maer aen de geheele bevolking.
Ik ben gelukkig en fier, ik herhael dit, dat het my gegeven is, in den korten tyd myner overgangsuitoefening, die plechtige gelegenheid te vinden, om de kunst en de kunstenaren myne levendige en reeds oude toegenegenheid te doen kennen.
Ik spreek niet alleen in mynen naem, Mynheeren; 't is ook in naem myner weerdige en achtbare kollegas, dat ik het woord voer. Wy zyn geene vreemden voor die der hedendaegsche kunstenaers, wier werken onze stad verheerlyken; zy weten hoeveel belang wy steeds in hunnen byval hebben gesteld.
Het is genoegzaem gezegd, dat onze medehulp verzekerd is, aen allen, die bydragen tot den voorspoed en den luister van die edele instelling, waer met zooveel iever, volharding en kennis, den toekomstigen roem onzer school wordt voorbereid.
De kunstroem van Antwerpen is een der kostbaertste nalatenschappen onzer voorzaten. De eerste plicht van den magistraet is te waken, opdat zy niet alleen ongeschonden, maer schitterend aen onze nakomelingen worde overgeleverd.
In die groote en edele taek weet ik hoe onmisbaer de medehulp is der heeren leeraren, maer ik weet ook hoe verlicht, verkleefd en ieverig die medehulp is, en het is my een genoegen er hun hier innig dankbaer voor te zyn.
Die dankbaerheid zyn wy in de hoogsten graed verschuldigd, ik ben gelukkig het te kunnen zeggen, aen den uitmuntenden kunstenaer, met het bestuer der akademie belast. M. de Keyser heeft zyn genie weten meê te deelen aen die jonge en belangwekkende reeks van kunstenaers, welke voor ons optreedt; het is door zyne verstandelyke zorgen, door zyne liefde voor de kunst, door de edelsten zyner gevoelens, dat onze akademie altyd den hoogsten rang inneemt en de goede overleveringen altyd levendiger bloeijen.
Het zyn de meesters, welke aen de leerlingen die groote en verhevene overleveringen inboezemen, waerdoor de school van Antwerpen den palm behaelt; het zyn zy die, aen de hun toevertrouwde leerlingen, de de ware grondbeginselen van het schoone, alsook het geheiligd vuer, dat den geest ontwikkelt en bezielt, inboezemen. Aen die zending zyn zy nooit te kort gebleven, zoo als de magistraten van Antwerpen nooit zyn
Auteursrechtvrij
