De Vlaamsche School. Jaargang 7

Liefdedeuntjens.

I.

Jacynthen, tulpen, viooltjens, roozen,
Hoe zoet ze geuren, hoe frisch ze blozen,
Waer thans zoo zalig het oog op weidt,
Zy sterven met den wintertyd:
Maer eeuwig leeft myne liefde.

En zon en maen, planeet en sterre,
Hoe hel zy glinst'ren in den verre,
Hoe warm zy gloeijen in Noord en Zuid,
Zy dooven eens als het lamplicht uit:
Maer eeuwig straelt myne liefde.

Uw lieflyke leest zoo beeldrig en teeder,
Wel drukt hem de ouderdom eens neder;
Uw' wangen zoo zacht, uwe lippen zoo rood
Eens kust ze bleek de leelyke dood:
Maer eeuwig leeft myne liefde.

II.

Ik heb heur naer den boot geleid;
Zy moest naer vreemde streken;
Zy heeft my koeltjens vaerwel gezeid:
Myn harte wilde breken.

Zy vroeg my of heur rokjen wel hing,
Of er in heur doekjen geen' plooi was;
Of dat heur hoedjen en kantjen wel ging
En of ze zoo goed van tooi was.

Zy scheen over hare toilette voldaen,
Heur linnen was wel gestreken;
Ik bleef verplet aen t' oever staen
En kon geen woord meer spreken.

III.

De zee rolt zachtjens baer by baer: -
Aen 't blauwe firmament
Glinsteren duizende starren zoo klaer
Als aen eene koningstent.

Myn blik zweeft langs het tintelend heir
En zoekt in 't Zuid eene star:
My dunkt de verste in 's hemels meir
Is myner geliefde star.

[p. 47]

 

Zoo ver moet wel myn meisje zyn

 

Als dit licht aen des hemels trans:

 

‘Toe! glinster helder sterrekyn,

 

Bestrael ze met uwen glans!

 

 

 

‘Toe! glinster helder sterrekyn

 

En breng heur mynen groet:

 

Ach! dat het helder als gy moog' zyn

 

Myns lievekens zacht gemoed!’

IIII.

Wat schuifelt daer de volle maen,
De aloude spotster, zoet?
'k Geloof, heb ik ze wel verstaen,
Dat ze me poseren doet.

Zy piept een zonderling refrein,
Het windeken suist heur na:
‘Hoe lang nog zullen er dichters zyn!
Hoerah! Hoezee! Hia!

‘Zy zullen dan eeuwig te gapen staen
Aen den oever van de zee,
Terwyl hun liefjen zal slapen gaen
En lachen met hun wee.

‘Zy zullen steeds zingen van hut en dal,
Van smart en hart en min,
Terwyl hun lieveken ronken zal
En droomen van schal en bottin.

‘Zoo oud als ik is hun gekwyn
En 't duert zoo lang als de zee;
Zoo 'k lieg, wil ik geene maen meer zyn:
Hia! Hoerah! Hoezee!’

G.J. Dodd.