België.
Toen 't statig Munster in zyn vest
En Nederland in elk gewest
De vreugdevaen ontplooide,
Toen deed de Bard, die jaren lang
Om vreê gesmeekt had in zyn zang,
Zyn jublend loflied hooren
En roemde, in echte Godentael,
Den vrede, in 't oude Leeuwendael
Wien voegde 't meer, 't verzoeningsfeest
Naer Dichtrentrant te vieren,
Wie mocht met opgeruimden geest
Den vrede-olyftak zwieren
Dan Vondel, door gelyken band
Aen 't Zuiden als aen 't Noord verwant,
Hy Vlaemsch door afkomst en door smaek,
Aen 't Y verknocht door styl en spraek,
Dáér, burger, man en vader.
Weêr komen wy het vreê altaer,
Met frisch gebloemte omkransen:
Wat zon vertoonde, in vroeger jaer,
Was de oude wrevel lang vergaen,
O! beter noemen we ons voortaen
Dan buer of bondgenooten;
By Nassaus-bron heeft, met elkaêr,
Het ons zoo dierbaer Vorstenpaer
Den broederband gesloten.
Maer heden, ach! waer zullen wy,
- Ei, zegt het, broeders! vrinden! -
Ter viering van ons hooggety,
Op nieuw een Vondel vinden?
Wie, die, na de Agrippynsche Zwaen,
De stoute vleuglen uit durft slaen,
Om 't luchtruim in te roeijen,
En uit zyn hoog verheven sfeer,
Met melodyen, zoet en teêr,
En oor en hart te boeijen?
Myn broedren! o, vertwyfelt niet,
Noch laet de hoofden hangen.
Al evenaert ons needrig lied
Geen Agrippynsche zangen:
De zwakste toon, het flauwst geluid,
Maer dat aen 't innigst hart ontspruit,
Zal tot het harte spreken.
Zoû 't onder broederen, die het mint,
Ook zelfs der stem van 't staem'lend kind
Aen weêrklank ooit ontbreken.
Ja, onder broedren! laet ons bloed
Veraêrd zyn, of vermengeld;
Toch houdt ons allen, wonderzoet,
De broederband omstrengeld.
Gewis, wie uit den Dietschen stam,
Den stam der helden, oorsprong nam,
Hy kent een zelfde Moeder.
Die moeder, - 't is de Dietsche tael:
En wie in 't oude Leeuwendael
Haer spreekt, is hem een broeder.
O, dat die broedernaem voortaen
Ons dierbaer blyft en heilig,
Dan blyft ook voor den staetsorkaen
En Noord en Zuidzy veilig.
Geen wyde grens, geen zielental,
Dat Staten machtig maken zal,
Dat eerbied af kan dwingen;
Neen, Eensgezindheid is het schild,
Waerop geweld zyn pylen spilt,
Waerdoor geen list kan dringen.
Zy is 't, die Handel, Nyverheid
En Kunsten aen zal kweeken,
En elken slagboom, die hen scheidt,
Tot splint'rend gruis verbreken.
Zoo breidt zich over Noord en Zuid
Al meer en meer verbroedering uit,
By welvaerts milden zegen:
Zoo lacht, by saêmvereende vlyt,
Ons, in elkanders heil verblyd,
Een zael'ge toekomst tegen.
Hoor, God des vredes! hoor de beê
Der Dietsche stamgenooten:
Bevestig Gy 't verbond van vreê,
Zoo innig thans gesloten.
Bescherm, beveilig Zuid en Noord.
En zy nog vaak, met bly akkoord,
Die thans aen aller hart ontrolt:
Lang moge koning Leopold:
Lang koning Willem leven.
|
|
Auteursrechtvrij