De Vlaamsche School. Jaargang 5

Twee stemmen.

stemme des armen.

- ‘Ik had dan toch genoeg geleden:

Nog in de wieg, en ouderloos,

Alleen verstooten daer beneden;

Eilaes! de menschen zyn zoo boos!...’

stemme des engels.

- ‘Gy hadt voor vader: d'Albehoeder,

Hy nam by Hem de kranke vrouw,

Opdat de liefde van uw' moeder,

Verblind, u niet bederven zou.’

[p. 16]

 

stemme des armen.

 

- ‘Ik zag de ryken in het midden

 

Van al 't genot dat rykdom biedt;

 

'k Was hong'rig en zy lieten bidden; -

 

'k Was dorstig en zy laefden niet!’

 

stemme des engels.

 

- ‘Men laet der ryken hunne weelde:

 

z' Is soms zoo angstvol en zoo naer;

 

Het wee dat 't lot u mededeelde,

 

Woog op 't geweten u niet zwaer.’

 

stemme des armen.

 

- ‘Ik zag er velen, schoon en kozend,

 

De liefde huppelde aen hun zy;

 

‘En ik was droef, noch schoon, noch blozend,

 

Ik minde, - en niemand minde my.’

 

stemme des engels.

 

- ‘Werd dáer geen hert aen 't u verbonden,

 

Denk dat u Godes hert beviel;

 

Had d'armoê uw gelaet geschonden,

 

Zoo schoon, zoo zuiver was uw' ziel!’

 

stemme des armen.

 

- ‘Ik heb gewoeld door 's levensvlagen,

 

Zoo lang als men maer woelen kan;

 

Maer als in 't binnenst wormen knagen,

 

Zie, dan verteêrt men langzaem, dan...’

 

stemme des engels.

 

- ‘O! dan heeft men genoeg geleden!

 

Gy vluchttet op uw' englenschacht,

 

Eer 't stof der misdaed daer beneden

 

Misschien heur blankheid schade bracht.’

 

 

 

G. Hermans.

Contich, 19 December 1858.