Beste lezer,
Een nummer over Kunst en Onrecht dus. Twee eeuwen na de Verlichting zou dergelijk opzet ondenkbaar moeten zijn. In een wereld die reeds zovele politieke utopieën en religieuze paradijsgangen heeft ontwikkeld, zou dit reeds lang achterhaald moeten zijn. Niettemin. Naar aanleiding van de nationale fotowedstrijd en de rondreizende tentoonstellingen die het Willemsfonds opzet rond Kunst en Onrecht, schenken ook wij aandacht aan het fundamentele onrecht dat de mens zichzelf en de ander aandoet. De middenkatern biedt een aantal foto's die onthutsend zijn, even onthutsend als de politieke realiteit die erachter schuil gaat. Janet Wishnetsky, de winnares van de fotowedstrijd, toont ons vergeten mensen die in stilstaande treinwagons leven in Zuid-Azerbeidzjan, Azeri's weggevlucht uit de enclave Nagorno-Karabach, vergeten door de wereldpers (en dus ook door het wereldgeweten), in de zomer ten prooi aan een immense hitte die hen dwingt onder de treinwagons te leven.
Geëngageerde fotografie, een esthetisch glijmiddel dat vooral westerse galerijen en tijdschriften wakker houdt? We vroegen een positiebepaling aan Johan de Vos. We dachten ook aan Sarajevo, waar beroepsfotografen op de loer lagen om de slachtoffers van sluipschutters zo realistisch en intiem mogelijk op beeld vast te leggen. Over de ‘fantastische realiteit’ van oorlogsverslaggeving handelt een uittreksel uit Stevan M. Weines boek When History Is a Nightmare.
Een bijdrage over kunst en politiek in het oeuvre van Carlos Fuentes (recent nog benoemd tot doctor honoris causa aan de Gentse Universiteit), alsook twee fundamentele discussies over de (on)macht van kunst in een volledig gepolitiseerde wereld, vormen de vertaling van onze problematiek naar de hedendaagse socio-politieke context. Karel Boullart ten slotte situeert de begrippen kunst en onrecht in het spanningsveld tussen onze (veronderstelde) culturele en morele bekommernissen.
De redactie
Auteursrechtelijk beschermd