Muziek en Vlaamse Beweging
Onder toezicht van Florimond Van Duyse heeft het Willemsfonds in nu al lang vervlogen tijden een Nederlandsh Liederboek gepubliceerd, met tekst en muziek van bv. de Vlaamse Leeuw, het Arteveldelied, Mijn moedertaal, Mijn Vlaanderen heb ik hartlijk lief. Indien Happart toen geleefd had, zou men op zijn dirredomdeine veel meer getrommeld hebben dan nu.
Het lied, het strijdlied, heeft een rol gespeeld in de Vlaamse beweging. Bij Lannoo is onlangs een boek verschenen met een historisch overzicht van o.a. dit soort Vlaamse muziek, maar waarbij de begrippen ‘muziek’ en ‘Vlaamse Beweging’ in een zeer ruim kader met elkaar werden verenigd. In zijn tekst heeft Hendrik Willaert het niet uitsluitend over de strijdliederen van de Vlamingen, hij peilt naar het Vlaamse muziekleven in zijn geheel en naar de socio-culturele betekenis ervan, ook buiten Vlaanderen. In zijn tekst is dus niet alleen sprake van de ook politiek gekleurde zangfeesten, maar ook over het gewone muziekleven, van Peter Benoit tot de elektronische muziek in het Ipem te Gent.
Bijna honderd, soms zeer boeiende illustraties verlevendigen de tekst. Ze werden bij elkaar gezocht door Jan Dewilde.
Op de laatste bladzijde van Willaerts tekst weerklinkt enig pessimisme. De auteur heeft het over een toenemende verzanding van de Vlaamse muziekcultuur. Zijn historisch overzicht zal bij sommige lezers misschien bevruchtend werken. Er wordt dus uitgekeken naar de geboorte van een vernieuwde strijdlust.
L.V.
WILLAERT, Hendrik en Jan Dewilde: ‘Het lied in ziel en mond’ - 150 jaar muziekleven en Vlaamse Beweging.
Tielt, Lannoo, 1987, 160 p., ill. Prijs: 780 BF.
Auteursrechtelijk beschermd